Sprawa C-446/07: Alberto Severi, działający w imieniu własnym a także jako przedstawiciel prawny Cavazzuti e figli SpA, obecnie Grandi Salumifici Italiani SpA v. Regione Emilia-Romagna (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2009.267.11/2

Akt nienormatywny
Wersja od: 7 listopada 2009 r.

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 10 września 2009 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale civile di Modena - Włochy) - Alberto Severi, działający w imieniu własnym a także jako przedstawiciel prawny Cavazzuti e figli SpA, obecnie Grandi Salumifici Italiani SpA przeciwko Regione Emilia-Romagna

(Sprawa C-446/07)(1)

(Dyrektywa 2000/13/WE - Etykietowanie środków spożywczych, które mają być dostarczone jako takie konsumentowi końcowemu - Etykietowanie, które może wprowadzić nabywcę w błąd co do źródła lub pochodzenia środka spożywczego - Nazwy rodzajowe w rozumieniu art. 3 rozporządzenia (EWG) nr 2081/92 - Wpływ)

(2009/C 267/19)

(Dz.U.UE C z dnia 7 listopada 2009 r.)

Język postępowania: włoski

Sąd krajowy

Tribunale civile di Modena

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Alberto Severi, działający w imieniu własnym a także jako przedstawiciel prawny Cavazzuti e figli SpA, obecnie Grandi Salumifici Italiani SpA

Strona pozwana: Regione Emilia-Romagna

Przy udziale: Associazione fra Produttori per la Tutela del "Salame Felino"

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Tribunale civile di Modena - Wykładnia art. 3 ust. 1 i art. 13 ust. 3 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2081/92 z dnia 14 lipca 1992 r. w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych (Dz.U. L 208, s. 1), obecnie art. 3 ust. 1 i art. 13 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 510/06 - Nazwa środka spożywczego odwołująca się do miejsca, która nie jest zarejestrowana jako chroniona nazwa pochodzenia (ChNP) lub chronione oznaczenie geograficzne (ChOG) w rozumieniu wskazanego powyżej rozporządzenia - Możliwość stosowania rzeczonej nazwy na wspólnym rynku przez producentów, którzy używali jej w dobrej wierze i w sposób ciągły przed wejściem w życie rozporządzenia - "Salame Felino"

Sentencja

1) Wykładni art. 3 ust. 1 i art. 13 ust. 3 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2081/92 z dnia 14 lipca 1992 r. w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych, zmienionego rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2796/2000 z dnia 20 grudnia 2000 r., należy dokonywać w taki sposób, że nazwy danego środka spożywczego zawierającej odniesienia geograficzne, której dotyczy wniosek o rejestrację jako chronionej nazwy pochodzenia lub chronionego oznaczenia geograficznego w rozumieniu rozporządzenia nr 2081/92 zmienionego rozporządzeniem nr 2796/2000, nie można uznać za rodzajową w okresie, w którym władze krajowe mogą przekazać ewentualnie ten wniosek o rejestrację Komisji Wspólnot Europejskich. Nie można przyjąć, że dana nazwa ma charakter rodzajowy w rozumieniu rozporządzenia nr 2081/92, zmienionego rozporządzeniem nr 2796/2000, jeżeli Komisja nie dokonała rozstrzygnięcia w przedmiocie wniosku o rejestrację w stosownym przypadku, odrzucając ten wniosek konkretnie z tego względu, że dana nazwa stała się rodzajowa.

2) Wykładni art. 3 ust. 1 i art. 13 ust. 3 rozporządzenia nr 2081/92, zmienionego rozporządzeniem nr 2796/2000, w związku z art. 2 dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 marca 2000 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich w zakresie etykietowania, prezentacji i reklamy środków spożywczych należy dokonywać w ten sposób, że nazwa produktu spożywczego zawierająca odwołanie do miejsca, niezarejestrowana jako chroniona nazwa pochodzenia lub jako chronione oznaczenie geograficzne, może być zgodnie z prawem stosowana, pod warunkiem że etykieta produktu w ten sposób nazwanego nie wprowadza w błąd przeciętnego, właściwie poinformowanego oraz dostatecznie uważnego i rozsądnego konsumenta. Dokonując oceny, czy tak jest w istocie, sąd krajowy może uwzględnić czas używania danej nazwy. Natomiast ewentualnie dobra wiara producenta lub detalisty nie ma znaczenia w tym względzie.

______

(1) Dz.U. C 51 z 23.2.2008.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.