Sprawa C-445/06: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof (Niemcy) w dniu 6 listopada 2006 r. - Danske Slagterier przeciwko Republice Federalnej Niemiec.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2006.326.36/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 30 grudnia 2006 r.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof (Niemcy) w dniu 6 listopada 2006 r. - Danske Slagterier przeciwko Republice Federalnej Niemiec

(Sprawa C-445/06)

(2006/C 326/77)

Język postępowania: niemiecki

(Dz.U.UE C z dnia 30 grudnia 2006 r.)

Sąd krajowy

Bundesgerichtshof (Niemcy).

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Danske Slagterier.

Strona pozwana: Republika Federalna Niemiec.

Pytania prejudycjalne

1) Czy przepisy art. 5 ust. 1 lit. o) oraz art. 6 ust. 1 lit. b) pkt iii) dyrektywy Rady 64/433/EWG z dnia 26 czerwca 1964 r. w sprawie problemów zdrowotnych wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy świeżym mięsem⁽¹⁾ w brzmieniu nadanym przez dyrektywę Rady 91/497/EWG z dnia 29 lipca 1991 r.⁽²⁾ w związku z art. 5 ust. 1, art. 7 i art. 8 dyrektywy Rady 89/662/EWG z dnia 11 grudnia 1989 r. dotyczącej kontroli weterynaryjnych w handlu wewnątrzwspólnotowym w perspektywie wprowadzenia rynku wewnętrznego⁽³⁾ przyznają producentom mięsa wieprzowego i podmiotom wprowadzającym je do obrotu prawa, które w przypadku błędnej transpozycji lub błędnego stosowania [dyrektywy] mogą prowadzić do powstania odpowiedzialności państwa za szkody spowodowane naruszeniem zobowiązań ciążących na nim na mocy prawa wspólnotowego?

2) Niezależnie od treści odpowiedzi udzielonej na pytanie pierwsze - czy w przypadku transpozycji i stosowania przywołanych dyrektyw, naruszających prawo wspólnotowe, producenci mięsa wieprzowego i podmioty wprowadzające je do obrotu mogą powoływać się na naruszenie art. 30 TWE (obecnie art. 28 WE) w uzasadnieniu roszczenia o naprawienie szkody w ramach odpowiedzialności państwa za szkody spowodowane naruszeniem zobowiązań ciążących na nim na mocy prawa wspólnotowego?

3) Czy prawo wspólnotowe wymaga, aby bieg terminu przedawnienia roszczenia o naprawienie szkody w ramach odpowiedzialności państwa za szkody spowodowane naruszeniem zobowiązań ciążących na nim na mocy prawa wspólnotowego został przerwany w związku z wszczęciem postępowania o stwierdzenie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego na podstawie art. 226 WE lub przynajmniej zawieszony do czasu jego zakończenia, jeżeli prawo krajowe nie przewiduje skutecznego środka prawnego mogącego zmusić państwo członkowskie do dokonania transpozycji dyrektywy?

4) Czy bieg terminu przedawnienia roszczenia o naprawienie szkody w ramach odpowiedzialności państwa za szkody spowodowane naruszeniem zobowiązań ciążących na nim na mocy prawa wspólnotowego, opartego na niewłaściwej transpozycji dyrektywy i wynikającym z tego (faktycznym) zakazie przywozu, rozpoczyna się, niezależnie od dyspozycji przepisów prawa właściwego, dopiero po dokonaniu właściwej transpozycji [dyrektywy], czy też bieg terminu przedawnienia może rozpocząć się zgodnie z przepisami prawa krajowego już wtedy, gdy wystąpią pierwsze szkody i można się spodziewać wystąpienia kolejnych? Jeżeli dokonanie właściwej transpozycji miałoby mieć wpływ na bieg terminu przedawnienia, to czy jest tak co do zasady, czy też tylko wtedy, gdy dyrektywa przyznaje prawa jednostkom?

5) Czy w świetle okoliczności, iż państwa członkowskie nie mogą uregulować przesłanek roszczenia o naprawienie szkody w ramach odpowiedzialności państwa za szkody spowodowane naruszeniem zobowiązań ciążących na nim na mocy prawa wspólnotowego mniej korzystnie aniżeli w przypadku podobnych krajowych środków prawnych, oraz że otrzymanie odszkodowania nie może zostać uniemożliwione lub nadmiernie utrudnione, istnieją ogólnie względy, które przemawiają przeciwko uregulowaniu krajowemu, zgodnie z którym obowiązek naprawienia szkody nie powstaje, jeżeli poszkodowany umyślnie lub nieumyślnie zaniechał ograniczenia zakresu szkody za pomocą środka prawnego? Czy względy przemawiające przeciwko takiemu "wyłączeniu ochrony prawnej w związku z nieskorzystaniem z pierwszego dostępnego środka ochrony prawnej" występują również wtedy, gdy wykluczenie ochrony prawnej jest uzależnione od tego, aby od poszkodowanego można było oczekiwać skorzystania z tego środka prawnego? Czy w świetle prawa wspólnotowego od poszkodowanego nie można tego oczekiwać, gdy właściwy sąd krajowy prawdopodobnie nie mógłby rozstrzygnąć przedmiotowych kwestii dotyczących prawa wspólnotowego bez wystąpienia z wnioskiem o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich, bądź, gdy wszczęte już zostało postępowanie o stwierdzenie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego na podstawie art. 226 WE?

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 121, str. 2012.

⁽²⁾ Dz.U. L 268, str. 69.

⁽³⁾ Dz.U. L 395, str. 13.