Sprawa C-442/15 P: Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) wydanego w dniu 3 czerwca 2015 r. w sprawie T-544/12 Pensa Pharma, SA/Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), Ferring BV, Farmaceutisk Laboratorium Ferring A/S, wniesione w dniu 12 sierpnia 2015 r. przez Pensa Pharma, SA.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2015.414.15

Akt nieoceniany

Wersja od: 14 grudnia 2015 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) wydanego w dniu 3 czerwca 2015 r. w sprawie T-544/12 Pensa Pharma, SA/Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), Ferring BV, Farmaceutisk Laboratorium Ferring A/S, wniesione w dniu 12 sierpnia 2015 r. przez Pensa Pharma, SA

(Sprawa C-442/15 P)

Język postępowania: angielski

(2015/C 414/18)

(Dz.U.UE C z dnia 14 grudnia 2015 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Pensa Pharma, SA (przedstawiciele: adwokaci R. Kunze i G. Würtenberger)

Druga strona postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), Ferring BV, Farmaceutisk Laboratorium Ferring A/S

Żądania wnoszącego odwołanie

Wnoszący odwołanie wnosi do Trybunału o:

- uchylenie wyroku Sądu wydanego w dniu 3 czerwca 2015 r. w sprawach połączonych T-54412 i T-546/12;

- uwzględnienie skargi o stwierdzenie nieważności wniesionej przez Pensa Pharma SA na decyzje izby odwoławczej w sprawach R-1883/2011-5 oraz R-1884/2011-S;

- obciążenie OHIM oraz pozostałych uczestników postępowania kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

1. Wnoszący odwołanie twierdzi, że Sąd poważnie naruszył prawo oddalając twierdzenie wnoszącego odwołanie dotyczące dopuszczalności argumentów prezentowanych na rozprawie przed Sądem jako że nie były one nowe a stanowiły jedynie rozwinięcie argumentów prawnych przedstawionych wcześniej przed izbą odwoławczą oraz przed Sądem.

2. Ponadto Sąd nie wziął pod uwagę faktu, iż izba odwoławcza nie przedstawiła uzasadnienia swojej decyzji o podtrzymaniu decyzji Wydziału Unieważnień, która to decyzja uwzględniła żądanie unieważnienia podniesione przez drugą stronę postępowania w połączonych postępowaniach dotyczących początkowo czterech środków zaskarżenia oraz obciążenia wnoszącego odwołanie kosztami wszystkich czterech postępowań przed wszczętych przed OHIM, mimo iż dwie połączone decyzje były oparte jedynie na prawach powołanych lub należących do jednego z dwóch zgłaszających.

3. Ponadto zaskarżony wyrok Sądu został również oparty na przeinaczeniu faktów i dowodów oraz na błędnej interpretacji oraz nadużyciu uprawnień przez Sąd, ponieważ Sąd nie zastosował w odpowiedni sposób ustalonych faktów oraz prawa w ramach drugiego zarzutu dotyczącego m.in. naruszenia art. 8 rozporządzenia nr 207/2009 ¹ . Gdyby Sąd zastosował podstawowe zasady prawa, włącznie z prawem do rzetelnego procesu oraz prawem do uzasadnienia decyzji, musiałby uwzględnić wniesioną do niego skargę, tym bardziej że Sąd utrzymał w mocy decyzje izby odwoławczej w pełnej świadomości faktu, iż podstawa decyzji, mianowicie istnienie krajowych znaków towarowych, francuskiego oraz dla państw Beneluksu, w momencie wydania zaskarżonego wyroku przez Sąd, nie była ani udowodniona przez drugą stronę postępowania, ani nawet powołana. W związku z tym Sąd naruszył art. 8 ust. 1 rozporządzenia nr 207/2009 oraz art. 53 ust. 1 tego rozporządzenia, ponieważ zastosował błędne kryteria prawne, uznając że należało unieważnić rejestracje znaków wnoszącego odwołanie ze względu na wcześniejsze rejestracje znaku francuskiego i znaku dla państw Beneluksu.

4. Naruszenia prawa mają zarówno charakter proceduralny jak i materialnoprawny. W konsekwencji wnoszący odwołanie w pierwszej kolejności zilustruje fakt, iż Sąd naruszył prawo nie uwzględniając argumentów przedstawionych na rozprawie, a w drugiej kolejności przedstawi powody, dla których Sąd powinien był dojść do wniosku, że drugi z podniesionych przed nim zarzutów skargi był zasadny w związku z naruszeniem ustalonych zasad poszanowania prawa oraz w świetle przedstawionego stanu faktycznego.

¹ Rozporządzenie Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego, Dz.U. L 78, s. 1.