Sprawa C-441/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Înalta Curte de Casaţie şi Justiţie (Rumunia) w dniu 8 sierpnia 2016 r. - SMS group GmbH/Direcţia Generală Regională a Finantelor Publice a Municipiului Bucuresti.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2016.419.30

Akt nienormatywny

Wersja od: 14 listopada 2016 r.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Înalta Curte de Casaţie şi Justiţie (Rumunia) w dniu 8 sierpnia 2016 r. - SMS group GmbH/Direcţia Generală Regională a Finanț elor Publice a Municipiului Bucureș ti

(Sprawa C-441/16)

Język postępowania: rumuński

(2016/C 419/39)

(Dz.U.UE C z dnia 14 listopada 2016 r.)

Sąd odsyłający

Înalta Curte de Casaţie şi Justiţie

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: SMS group GmbH

Strona pozwana: Direcţia Generală Regională a Finanț elor Publice a Municipiului Bucureș ti

Pytania prejudycjalne

1) Czy art. 2, 3, 4 i 5 dyrektywy 79/1072/EWG ¹ w związku z art. 17 ust. 2 i 3 lit. a) dyrektywy 77/388/EWG ² należy interpretować w ten sposób, że przepisy te stoją na przeszkodzie dla praktyki krajowych organów podatkowych, które uznają, że brak jest obiektywnych dowodów potwierdzających deklarowany przez podatnika zamiar wykorzystania towarów objętych przywozem w ramach jego działalności gospodarczej, gdy w dniu faktycznego przywozu umowa, w której wykonaniu podatnik nabył i przywiózł towary była zawieszona, przy czym zachodziło poważne ryzyko, że dalsza dostawa/czynność, do której przeznaczone były towary, nie dojdzie do skutku?

2) Czy dowód dalszego obrotu towarami objętymi przewozem, czyli ustalenie okoliczności, że towary objęte przywozem były faktycznie przeznaczone do celów opodatkowanych czynności podatnika stanowi - a jeśli tak to w jaki sposób -dodatkowy warunek wymagany w celu zwrotu podatku VAT, inny niż warunki wyliczone w art. 3 i 4 dyrektywy 79/ 1072/EWG i zabroniony przez art. 6 tejże dyrektywy lub też konieczną informację w przedmiocie warunku zasadniczego dla zwrotu dotyczącą wykorzystania towarów objętych przywozem w ramach czynności podlegających opodatkowaniu, której organ podatkowy może żądać zgodnie z art. 6 dyrektywy?

3) Czy art. 2, 3, 4 i 5 dyrektywy 79/1072/EWG w związku z art. 17 ust. 2 i 3 lit. a) dyrektywy 77/388/EWG można interpretować w ten sposób, że prawa do zwrotu podatku VAT można odmówić gdy przewidziana dalsza czynność, w której kontekście miały być wykorzystane towary objęte przywozem, nie dochodzi do skutku? Czy w takich okolicznościach znaczenia nabiera faktyczne przeznaczenie towarów, czyli okoliczność czy zostały one w każdym razie wykorzystane, w jaki sposób i na jakim terytorium, a mianowicie na terytorium państwa członkowskiego, w którym zapłacono podatek VAT lub poza tym państwem?

¹ Ósma dyrektywa Rady 79/1072/EWG z dnia 6 grudnia 1979 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do podatków obrotowych - warunki zwrotu podatku od wartości dodanej podatnikom niemającym siedziby na terytorium kraju (Dz.U. L 331, s. 11).

² Szósta dyrektywa Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej (Dz.U. L 145, s. 1).