Sprawa C-440/18 P: Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) wydanego w dniu 23 kwietnia 2018 r. w w sprawie T-468/16, Verein Deutsche Sprache e.V. / Komisja Europejska, wniesione w dniu 4 lipca 2018 r.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2018.294.38

Akt nienormatywny

Wersja od: 20 sierpnia 2018 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) wydanego w dniu 23 kwietnia 2018 r. w w sprawie T-468/ 16, Verein Deutsche Sprache e.V. / Komisja Europejska, wniesione w dniu 4 lipca 2018 r.

(Sprawa C-440/18 P)

Język postępowania: niemiecki

(2018/C 294/52)

(Dz.U.UE C z dnia 20 sierpnia 2018 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Verein Deutsche Sprache e.V. (przedstawiciel: W. Ehrhardt, Rechtsanwalt)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

Wnoszący odwołanie zwraca się do Trybunału o:

- uchylenie wyroku Sądu z dnia 23 kwietnia 2018 r. w sprawie T-468/16 oraz stwierdzenie nieważności decyzji sekretarza generalnego w imieniu Komisji zgodnie z art. 4 przepisów wykonawczych do rozporządzenia (WE) nr 1049/ 2001 z dnia 10 czerwca 2016 r.

Zarzuty i główne argumenty

Wnoszący odwołanie podnosi następujące zarzuty:

Wadliwe przeprowadzenie procesu przez Sąd:

Wnoszący odwołanie uważa za wadliwe, że Sąd nie wykorzystał jej instrumentów wyjaśniających, jakie wynikają z art. 24 statutu i art. 88 i 89 regulaminu postępowania. Powinien był także zbadać stan faktyczny przedstawiony przez Komisję w sposób bardziej pogłębiony niezależnie od wniosku dowodowego skarżącego. Dostateczne podstawy ku temu stanowią bowiem sprzeczności wynikające z przedstawienia stanu faktycznego Komisji.

Błędne rozpoznanie wniosku dowodowego z dnia 20 lutego 2017 r.

Wnoszący odwołanie jest zdania, że Sąd błędnie nie zbadał bardziej szczegółowo przedstawionym jako dowód pisma sporządzonego przez pracownika naukowego uniwersytetu, które zawierało wiedzę poufną, pomimo wyraźnego dopuszczenia tego dowodu.

Wnoszący odwołanie zarzuca Sądowi odmowę wysłuchania zeznań rzecznika prasowego Komisji, pomimo faktu, że z powyższego dokumentu wynikały wystarczające powody do wysłuchania.

Niezastosowanie domniemania zgodności z prawem

Wnoszący stoi na stanowisku, że wbrew ustaleniom Sądu wypracowanego przez Trybunał Sprawiedliwości domniemania zgodności z prawem nie stosuje w odniesieniu do argumentu Instytucji Unii, który - jeśli tak jest - należałoby zakwalifikować jako nieprzestrzeganie zasad dobrej administracji.

Orzecznictwo przytoczone przez Sąd w przedmiocie zastosowania domniemania zgodności z prawem dotyczy innych sytuacji i nie może zatem zostać przeniesione w odniesieniu do sprawy rozpoznawanej w niniejszym wypadku.

Pominięcie przytoczonych poszlak na istnienie dokumentów

Wnoszący odwołanie ponownie zaprzecza stwierdzeniu Sądu, że nie dostarczył rozstrzygających dowodów na istnienie innych dokumentów.

Błędne niezbadanie argumentu wnoszącego odwołanie w odniesieniu do obowiązku przejrzystości

Wnoszący odwołanie zauważa, że Sąd wychodzi z błędnego założenia co do zgodnego z prawem twierdzenia Komisji dotyczącego istnienia dalszych dokumentów i stąd błędnie pomija argument wnoszącej odwołanie dotyczący zasady przejrzystości.