Sprawa C-438/04: Mobistar SA v. Institut belge des services postaux et des télécommunications (IBPT) (orzeczenie wstępne).
Dz.U.UE.C.2006.224.7
Akt nienormatywny(Sprawa C-438/04)(1)
(Sektor telekomunikacji - Usługa powszechna i prawa użytkowników - Przenoszenie numerów telefonicznych - Koszty założenia w przypadku przeniesienia numeru telefonu komórkowego - Artykuł 30 ust. 2 dyrektywy 2002/22/WE (dyrektywa o usłudze powszechnej) - Ceny połączeń wzajemnych związanych z zapewnieniem przenoszenia numerów - Zorientowanie cen na koszty - Uprawnienia prawodawcze krajowych organów regulacyjnych - Artykuł 4 ust. 1 dyrektywy 2002/21/WE (dyrektywa ramowa) - Skuteczna ochrona prawna - Ochrona informacji poufnych)
(2006/C 224/12)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 16 września 2006 r.)
Sąd krajowy
Cour d'appel de Bruxelles
Strony w postępowaniu przed sądem krajowym
Strona skarżąca: Mobistar SA
Strona pozwana: Institut belge des services postaux et des télécommunications (IBPT)
Przy udziale: Belgacom Mobile SA, Base SA
Przedmiot
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Cour d'appel de Bruxelles - Wykładnia art. 30 dyrektywy 2002/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie usługi powszechnej i związanych z sieciami i usługami łączności elektronicznej praw użytkowników (dyrektywa o usłudze powszechnej) (Dz. U. L 108 str. 51) - Przenoszenie numerów telefonicznych - Zorientowane na koszty ceny połączeń wzajemnych związanych z zapewnieniem przenoszenia numerów i podział kosztów między operatorów - Wykładnia art. 4 dyrektywy 2002/21/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności elektronicznej (dyrektywa ramowa) (Dz. U. L 108 str. 33) - Prawo odwołania się od decyzji krajowego organu regulacyjnego - Włączenie informacji poufnych do informacji, którymi powinien dysponować organ, do którego wniesiono odwołanie
Sentencja
1) Ceny połączeń wzajemnych związane z zapewnieniem przenoszenia numerów, o których mowa w art. 30 ust. 2 dyrektywy 2002/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie usługi powszechnej i związanych z sieciami i usługami łączności elektronicznej praw użytkowników (dyrektywa o usłudze powszechnej), dotyczą kosztów ruchu związanych z przeniesionymi numerami oraz kosztów założenia poniesionych przez operatorów sieci telefonii ruchomej w celu realizacji wniosków o przeniesienie numeru.
2) Artykuł 30 ust. 2 dyrektywy 2002/22 nie sprzeciwia się przyjęciu środka krajowego, za pomocą którego ustala się określoną metodę obliczania kosztów oraz w którym z góry określa się przy pomocy teoretycznego modelu dotyczącego kosztów maksymalne ceny, których może żądać dotychczasowy operator od nowego operatora tytułem kosztów założenia, jeżeli ceny są ustalane w zależności od kosztów w ten sposób, że nie zniechęca się konsumentów do korzystania z usługi przenoszenia numerów.
3) Artykuł 4 dyrektywy 2002/21/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności elektronicznej (dyrektywa ramowa) należy interpretować w ten sposób, że organ powołany do rozpoznania odwołania od decyzji krajowego organu regulacyjnego powinien dysponować wszelkimi informacjami potrzebnymi do zbadania jego zasadności, w tym w razie potrzeby informacjami poufnymi, które organ regulacyjny brał pod uwagę przy wydaniu decyzji będącej przedmiotem odwołania. Jednakże do organu odwoławczego należy zapewnienie zachowania poufności tych informacji, z jednoczesnym poszanowaniem wymogów skutecznej ochrony prawnej i zagwarantowaniem prawa do obrony stron sporu.
______
(1) Dz.U. C 6 z 08.01.2005.