Sprawa C-436/07 P: Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (czwarta izba) wydanego w dniu 12 lipca 2007 r. w sprawie T-312/05 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Efrosyni Alexiadou, wniesione w dniu 14 września 2007 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich.
Dz.U.UE.C.2007.269.39/2
Akt nienormatywny(Sprawa C-436/07 P)
(2007/C 269/67)
(Dz.U.UE C z dnia 10 listopada 2007 r.)
Język postępowania: grecki
Strony
Wnoszący odwołanie: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciel: D. Triantafyllou)
Druga strona postępowania: Efrosyni Alexiadou
Żądania wnoszącego odwołanie
– uchylenie wyroku Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich z dnia 12 lipca 2007 r. w sprawie T-312/05 Komisja przeciwko E. Alexiadou, doręczonego Komisji w dniu 18 lipca 2007 r.;
– uwzględnienie żądań Komisji sformułowanych w skardze;
– obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania odwoławczego i kosztami postępowania przed Sądem Pierwszej Instancji.
Zarzuty i główne argumenty
Sąd Pierwszej Instancji dokonał błędnej wykładni ogólnych postanowień umowy (prawo stron), a w szczególności postanowień dotyczących audytu finansowego, które odnoszą się do audytu jako ewentualnej możliwości. Inna klauzula umowna, przywołana z urzędu przez Sąd Pierwszej Instancji, nie nawiązuje nawet do audytu, mimo że dotyczy niewłaściwego wykonania umowy. Zatem obowiązek dokonania audytu nie jest związany z przywołaną klauzulą umowną.
W każdym razie, nie można wymagać audytu finansowego, jeśli byłby on pozbawiony podstaw, bowiem nikt nie jest zobowiązany do wykonania rzeczy niemożliwych, a klauzule umowne powinny być interpretowane w sposób zapewniający ich skuteczność.
Zasada prawidłowego zarządzania środkami budżetowymi sprzeciwia się dokonywaniu przez Komisję bezpodstawnych kontroli. Sąd Pierwszej Instancji wykluczył z góry stosowanie zasady dobrej wiary i dobrych zwyczajów handlowych, które byłyby pomocne w zakresie dokonywanej przez niego wykładni.
Jako że Sąd Pierwszej Instancji wydał wyrok zaocznie nie może on zarzucać Komisji, iż nie wyjaśniła ona przedstawionych zarzutów (w szczególności zarzutu wskazanego powyżej), bowiem oznaczałoby to naruszenie prawa do ochrony sądowej.