Sprawa C-436/04: Postępowanie karne przeciwko Léopoldowi Henriemu Van Esbroeckowi (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2006.131.18/1

Akt nienormatywny

Wersja od: 3 czerwca 2006 r.

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 9 marca 2006 r. (wniosek Hof van Cassatie van België o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym) - postępowanie karne przeciwko Léopoldowi Henriemu Van Esbroeckowi

(Sprawa C-436/04)⁽¹⁾

(Konwencja wykonawcza do układu z Schengen - Artykuły 54 i 71 - Zasada ne bis in idem - Zastosowanie ratione temporis - Pojęcie "ten sam czyn" - Przywóz i wywóz środków odurzających ścigany w różnych umawiających się państwach)

(2006/C 131/31)

Język postępowania: niderlandzki

(Dz.U.UE C z dnia 3 czerwca 2006 r.)

Sąd krajowy

Hof van Cassatie van België

Strona w postępowaniu karnym przed sądem krajowym

Léopold Henri Van Esbroeck

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Hof van Cassatie van België - Wykładnia art. 54 i 71 Konwencji wykonawczej do układu z Schengen - Zasada ne bis in idem - Osoba ścigana w państwie członkowskim za nielegalny wywóz narkotyków, chociaż ta sama osoba była ścigana w Norwegii za nielegalny przywóz narkotyków i została prawomocnie osądzona w tym ostatnim państwie zanim Układ z Schengen zaczął w nim obowiązywać

Sentencja

1) Zasada ne bis in idem, o której mowa w art. 54 Konwencji wykonawczej do układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r. zawartego między rządami państw Unii Gospodarczej Beneluksu, Republiki Federalnej Niemiec i Republiki Francuskiej w sprawie stopniowego znoszenia kontroli na wspólnych granicach, podpisanej w dniu 19 czerwca 1990 r. w Schengen powinna znaleźć zastosowanie w przypadku postępowania karnego wszczętego w państwie umawiającym się za czyn, który doprowadził już do skazania zainteresowanego w innym państwie umawiającym się, podczas gdy KWUS jeszcze nie obowiązywała w tym ostatnim państwie w momencie ogłaszania wyroku skazującego, o ile obowiązywała ona w tych państwach umawiających się w momencie oceny zastosowania zasady ne bis in idem przez instancję rozpatrującą sprawę w drugim procesie.

2) Wykładni art. 54 KWUS należy dokonywać w ten sposób, że:

– decydujące kryterium dla celów zastosowania tego przepisu KWUS stanowi kryterium tożsamości zdarzenia, rozumianego jako istnienie całości, na którą składają się nierozdzielnie ze sobą związane zachowania, niezależnie od kwalifikacji prawnej tych zachowań lub chronionego interesu prawnego;

– czyn karalny polegający na wywozie i przywozie tych samych środków odurzających ścigany w różnych państwach umawiających się KWUS jest zasadniczo uznawany za "ten sam czyn" w rozumieniu tego art. 54, przy czym ostateczna ocena w tym zakresie należy do właściwych instancji krajowych.

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 300 z 04.12.2004 r.