Sprawa C-432/10: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank van eerste aanleg te Antwerpen (Belgia) w dniu 26 sierpnia 2010 r. - Ministerie van Financiën und Openbaar Ministerie przeciwko Aboulkacem Chihabi i in.
Dz.U.UE.C.2010.301.15/2
Akt nienormatywny(Sprawa C-432/10)
(2010/C 301/23)
Język postępowania: niderlandzki
(Dz.U.UE C z dnia 6 listopada 2010 r.)
Sąd krajowy
Rechtbank van eerste aanleg te Antwerpen
Strony w postępowaniu przed sądem krajowym
Strona skarżąca: Ministerie van Financiën, Openbaar Ministerie
Strona pozwana: Aboulkacem Chihabi i in.
Pytania prejudycjalne
a) W przedmiocie Wspólnotowego kodeksu celnego
1) Czy art. 221 ust. 1 i art. 221 ust. 3 Wspólnotowego kodeksu celnego [wprowadzonego rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2913/92(1) (Dz.U. L 302)] w brzmieniu sprzed zmiany wprowadzonej przez art. 1 ust. 17 rozporządzenia (WE) nr 2700/2000(2) Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 listopada 2000 r. (Dz.U. L 311) należy rozumieć w ten sposób, że dokument, w którym wskazana jest kwota należności i który został podany do wiadomości dłużnika celnego przez organy celne, może być uznawany za powiadomienie dłużnika celnego o kwocie należności w rozumieniu art. 221 ust.1 i art. 221 ust.3 kodeksu celnego tylko wówczas, gdy kwota należności została zaksięgowana przez organy celne (tzn. ujęta w księgach rachunkowych lub zapisana na jakimkolwiek innym nośniku pełniącym taką funkcję), zanim została ona podana do wiadomości dłużnika celnego we wspomnianym wyżej dokumencie?
2) Czy naruszenie art. 221 ust. 1 kodeksu celnego [rozporządzenia (EWG) nr 2913/92), zgodnie z którym zaksięgowanie długu celnego musi poprzedzać powiadomienie o jego powstaniu, polegające na tym, że powiadomienie o powstaniu długu celnego (z dnia 2 lipca 2004 r.) nastąpiło przed jego zaksięgowaniem (w drugim kwartale 2005 r.), skutkuje utratą prawa organów administracji do pobrania retrospektywnego?
3) Czy art. 221 ust. 1 kodeksu celnego należy interpretować w ten sposób, że wiążące prawnie powiadomienie domniemanego dłużnika celnego o powstaniu długu celnego nie może nastąpić, jeżeli nie istnieje możliwość udowodnienia, że dług celny został uprzednio zaksięgowany?
4) Czy powiadomienie dłużnika celnego o powstaniu długu celnego w rozumieniu art. 221 ust. 1 rozporządzenia Rady nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy kodeks celny dokonane bez uprzedniego zaksięgowania długu celnego należy uznać za bezskuteczne bądź nieistniejące, wobec czego dług celny nie może zostać ściągnięty przez organy celne, o ile w późniejszym czasie, po zaksięgowaniu długu celnego, nie nastąpi nowe powiadomienie wystosowane w przewidzianym w tym celu terminie?
b) W przedmiocie art. 202 Wspólnotowego kodeksu celnego
1) Czy art. 202 ust. 1 lit. a) kodeksu celnego należy interpretować w ten sposób, że wprowadzenie na obszar celny Wspólnoty towarów podlegających należnościom przywozowym uznaje się za nielegalne jedynie z tego powodu, że w deklaracji skróconej sporządzanej na podstawie art. 43 kodeksu celnego towary te zostały błędnie oznaczone, mimo że: art. 202 ust. 1 akapit drugi kodeksu celnego odsyła tylko do art. 38-41 i art. 177 tiret drugie kodeksu celnego, nie zaś do art. 43 tego aktu; określony w art. 199 rozporządzenia wykonawczego nr 2454/93 obowiązek dotyczący prawdziwości danych zawartych w zgłoszeniu odnosi się jedynie do zgłoszenia celnego, a nie do deklaracji skróconej; osoba zobowiązana do złożenia deklaracji skróconej nie ma praktycznej ani prawnej możliwości sprawdzenia, jakie towary znajdują się w kontenerach?
2) W razie udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze: czy art. 202 ust. 3 kodeksu celnego należy interpretować w ten sposób, że osobę (agenta morskiego), która złożyła deklarację skróconą w imieniu i na rachunek zleceniodawcy (przedsiębiorstwa żeglugowego) należy uznać za "osobę, która dokonała nielegalnego wprowadzenia" w rozumieniu art. 202 ust. 3 tiret trzecie, wyłącznie na tej podstawie, że w deklaracji skróconej błędnie oznaczyła towary?
3) W razie udzielenia odpowiedzi przeczącej na pytanie pierwsze: czy art. 202 ust. 3 kodeksu celnego należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie przepisowi takiemu jak art. 24 § 2 ogólnej ustawy w sprawie cła i akcyzy, zgodnie z którym osoba, która złożyła deklarację skróconą w imieniu i na rachunek innej osoby automatycznie staje się dłużnikiem długu celnego, w sytuacji gdy osobie tej nie umożliwiono udowodnienia, że nie uczestniczyła ona w nielegalnym wprowadzeniu towaru i że nie wiedziała bądź że nie można od niej rozsądnie wymagać aby wiedziała, że towar został nielegalnie wprowadzony na obszar celny?
4) Czy art. 5 kodeksu celnego należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie przepisowi takiemu jak art. 24 § 2 ogólnej ustawy w sprawie cła i akcyzy, który uniemożliwia korzystanie z instytucji przedstawicielstwa bezpośredniego, tzn. pośrednictwa osoby działającej w imieniu i na rachunek zleceniodawcy, skoro w razie złożenia deklaracji skróconej zawierającej błędne oznaczenie osoba ta zostaje automatycznie pociągnięta do odpowiedzialności za zapłatę długu celnego?
5) Czy w przypadku złożenia deklaracji skróconej zawierającej błędne oznaczenie przywiezionych towarów, skutkującego powstaniem długu celnego zgodnie z art. 202 ust. 1 rozporządzenia nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy kodeks celny, osobę która sporządziła i podpisała deklarację skróconą, działając w charakterze bezpośredniego bądź pośredniego przedstawiciela osoby, która wprowadziła dany towar na obszar celny Wspólnoty, należy uznać za sprawcę nielegalnego wprowadzenia towaru, a w konsekwencji za dłużnika długu celnego w rozumieniu art. 202 ust. 3 tiret pierwsze tego rozporządzenia, jeżeli w celu złożenia deklaracji skróconej osoba ta oparła się na danych przekazanych przez kapitana statku, na którym towary zostały przywiezione na teren Wspólnoty, i jeżeli ze względu na obecność na pokładzie statku znacznej liczby kontenerów, które miały zostać rozładowane w porcie przeznaczenia osoba ta nie miała rzeczywistej możliwości sprawdzenia, czy zawartość kontenera przedstawionego organom celnym faktycznie była zgodna z treścią dostarczonych jej dokumentów, na podstawie których sporządzona została deklaracja skrócona?
6) Czy kapitana statku i reprezentowane przez niego przedsiębiorstwo żeglugowe należy uznać za sprawców nielegalnego wprowadzenia towarów na teren wspólnoty, a w konsekwencji za dłużników długu celnego w rozumieniu art. 202 ust. 3 tiret pierwsze rozporządzenia nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy kodeks celny, w sytuacji gdy na podstawie dostarczonych przez kapitana danych jego przedstawiciel złożył deklarację skróconą, w której przywiezione towary zostały błędnie oznaczone, przez co zgodnie z art. 202 ust. 1 tego rozporządzenia powstał dług celny ze względu na nielegalne wprowadzenie towarów na teren Wspólnoty?
7) W przypadku udzielenia odpowiedzi przeczącej na pytanie pierwsze lub szóste: czy osoby wskazane w pytaniu piątym lub szóstym mogą w opisanych okolicznościach zostać uznane za dłużników długu celnego w rozumieniu art. 202 ust. 3 tiret drugie rozporządzenia nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy kodeks celny?
______
(1) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiające Wspólnotowy kodeks celny (Dz.U. L 302, s. 1)
(2) Rozporządzenie (WE) nr 2700/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 listopada 2000 r. zmieniające rozporządzenie Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiające Wspólnotowy kodeks celny (Dz.U. L 311, s. 17).