Sprawa C-432/08 P: Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (pierwsza izba) wydanego w dniu 9 lipca 2008 r. w sprawach połączonych T-296/05 i T/408/05 Marcuccio przeciwko Komisji, wniesione w dniu 1 października 2008 r. przez Luigi'ego Marcuccio.
Dz.U.UE.C.2008.313.17
Akt nienormatywny(Sprawa C-432/08 P)
(2008/C 313/25)
Język postępowania: włoski
(Dz.U.UE C z dnia 6 grudnia 2008 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Luigi Marcuccio (przedstawiciel: G. Cipressa, avvocato)
Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania wnoszącego odwołanie
– 1. W każdym wypadku:
(1.a) uchylenie zaskarżonego wyroku w całości;
(1.b) stwierdzenie dopuszczalności obydwu odwołań;
dodatkowo:
– 2/A., po pierwsze, uznanie żądań podnoszonych przez wnoszącego odwołanie w pierwszej instancji, to znaczy: (2/ A.1) stwierdzenie nieważności zaskarżonych decyzji; (2/A.2) stwierdzenie w niezbędnym zakresie nieważności obydwu decyzji oddalających odwołania od tych decyzji; (2/A.3) zobowiązanie pozwanej do zwrotu kosztów leczenia poniesionych przez wnoszącego odwołanie i przywołanych w przedmiotowych żądaniach ich 100 % zwrotu, bądź do zapłaty odszkodowania z tytułu szkód powstałych wskutek jej bezprawnego zachowania, w wysokości 2.572,32 EUR (dwa tysiące pięćset siedemdziesiąt dwa przecinek trzy dwa) i 381,04 EUR (trzysta osiemdziesiąt jeden przecinek zero cztery), bądź też do zapłaty innej większej lub mniejszej sumy, którą Trybunał uzna za odpowiednią; (2/A.4) zasądzenie od pozwanej na rzecz skarżącego odsetek za zwłokę w odniesieniu do kwot wymienionych w pkt 2/A.3 tego odwołania, skapitalizowanych w pierwszym i ostatnim dniu okresu określonego w aktach sprawy; (2/A.5) obciążenie pozwanej poniesionymi przez wnoszącego odwołanie kosztami związanymi z wniesieniem odwołania oraz kosztami postępowania w pierwszej instancji w obydwu zawisłych sprawach;
albo
– 2/B, ewentualnie, przekazanie obydwu spraw do ponownego rozpatrzenia przez Sąd Pierwszej Instancji.
Zarzuty i główne argumenty
Wnoszący odwołanie podnosi zniekształcenie i błędną ocenę okoliczności stanu faktycznego oraz argumentów wnoszącego odwołanie zawartych we wniesionych przez niego pismach. Z tego wynika nieprawidłowość ustaleń Sądu Pierwszej Instancji (zob. w szczególności pkt 30, 44, 46 i 49 zaskarżonego wyroku).
Wnoszący odwołanie podnosi błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie pojęcia zaskarżalnego aktu, również ze względu na brak jasności, rozsądku i logiki, naruszenie art. 231 WE i nieuwzględnienie orzecznictwa dotyczącego skutków stwierdzenia nieważności decyzji wydanej przez instytucje Wspólnoty przez sądy Wspólnoty, naruszenie zasady powagi rzeczy osądzonej oraz naruszenie zasady rozdziału władz (zob. w szczególności pkt 43, 44 i 49 zaskarżonego wyroku).
Wnoszący odwołanie podnosi również całkowity brak postępowania dowodowego oraz rozstrzygnięcia w podstawowych spornych kwestiach (zob. w szczególności pkt 12 oraz 43-51 zaskarżonego wyroku).