Sprawa C-432/05: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Högsta domstolen z dnia 24 listopada 2005 r. w sprawie Unibet (London) Ltd i Unibet (International) przeciwko Justitiekanslern (Szwecja).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2006.36.23/1

Akt nienormatywny

Wersja od: 11 lutego 2006 r.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Högsta domstolen z dnia 24 listopada 2005 r. w sprawie Unibet (London) Ltd i Unibet (International) przeciwko Justitiekanslern (Szwecja)

(Sprawa C-432/05)

(2006/C 36/47)

(Język postępowania: szwedzki)

(Dz.U.UE C z dnia 11 lutego 2006 r.)

W dniu 5 grudnia 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynął wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony postanowieniem Högsta domstolen z dnia 24 listopada 2005 r. w sprawie Unibet (London) Ltd i Unibet (International) przeciwko Justitiekanslern (Szwecja).

Högsta domstolen zwrócił się do Trybunału o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:

1. Czy wymóg prawa wspólnotowego, zgodnie z którym krajowe przepisy proceduralne powinny zagwarantować osobie prywatnej rzeczywistą ochronę jej praw wynikających z prawa wspólnotowego, należy interpretować w ten sposób, że skarga, której przedmiotem jest stwierdzenie, iż niektóre krajowe przepisy prawa materialnego naruszają art. 49 WE, jest dopuszczalna, w przypadku gdy zgodność tych przepisów z powołanym artykułem może zostać sprawdzona jedynie w trybie pytania prejudycjalnego, np. w ramach powództwa o odszkodowanie, postępowania dotyczącego naruszenia krajowego przepisu prawa materialnego albo sądowej kontroli?

2. Czy ten wynikający z prawa wspólnotowego wymóg rzeczywistej ochrony prawnej oznacza, że krajowy porządek prawny powinien zapewnić tymczasową ochronę prawną, dzięki której w stosunku do osoby prywatnej nie obowiązują krajowe przepisy prawne stojące na przeszkodzie w wykonywaniu prawa, które osoba ta wywodzi z prawa wspólnotowego, w celu umożliwienia jej wykonywania tego prawa i to do momentu ostatecznego orzeczenia przez sąd krajowy w przedmiocie istnienia tego prawa?

3. W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie drugie:

Czy w przypadku wątpliwości odnośnie do zgodności przepisów krajowych z prawem wspólnotowym sąd krajowy przy rozpatrywaniu wniosków o udzielenie tymczasowej ochrony praw opartych na prawie wspólnotowym powinien stosować krajowe przepisy dotyczące przesłanek takiej tymczasowej ochrony, czy też powinien w takim przypadku stosować kryteria wspólnotowe?

4. W przypadku odpowiedzi na pytanie trzecie, że należy zastosować kryteria wynikające z prawa wspólnotowego, jakie są te kryteria?