Sprawa C-431/11: Skarga wniesiona w dniu 18 sierpnia 2011 r. - Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej przeciwko Radzie Unii Europejskiej.
Dz.U.UE.C.2011.311.26
Akt nienormatywny(Sprawa C-431/11)
(2011/C 311/43)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 22 października 2011 r.)
Strony
Strona skarżąca: Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (przedstawiciele: C. Murrell, pełnomocnik, T. de la Mare, barrister)
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej
Żądania strony skarżącej
– Stwierdzenie nieważności decyzji Rady z dnia 6 czerwca 2011 r. dotyczącej stanowiska Unii Europejskiej we Wspólnym Komitecie EOG w sprawie zmiany załącznika VI (Zabezpieczenia społeczne) oraz protokołu 37 do Porozumienia o EOG(1);
– ograniczenie w czasie skutków tego orzeczenia do czasu przyjęcia przez Radę na podstawie art. 79 ust. 2 lit. b) TFUE nowej decyzji dotyczącej stanowiska Unii Europejskiej we Wspólnym Komitecie EOG w sprawie zmiany załącznika VI (Zabezpieczenia społeczne) oraz protokołu 37 do Porozumienia o EOG; oraz
– obciążenie Rady kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Zjednoczone Królestwo wnosi na podstawie art. 264 TFUE o stwierdzenie nieważności decyzji 2011/407/UE Rady z dnia 6 czerwca 2011 r. dotyczącej stanowiska Unii Europejskiej we Wspólnym Komitecie EOG w sprawie zmiany załącznika VI (Zabezpieczenia społeczne) oraz protokołu 37 do Porozumienia o EOG (zwanej dalej "decyzją").
Zjednoczone Królestwo wnosi o wydanie orzeczenia:
a) stwierdzającego nieważność decyzji:
b) w związku ze stwierdzeniem nieważności decyzji - pozostawiającego tę decyzję w mocy do czasu przyjęcia przez Radę na podstawie art. 79 ust. 2 lit. b) TFUE zgodnej z prawem decyzji dotyczącej wspólnego stanowiska Unii Europejskiej we Wspólnym Komitecie EOG w sprawie zmiany załącznika VI (Zabezpieczenia społeczne) oraz protokołu 37 do Porozumienia o EOG oraz
c) obciążającego Radę kosztami postępowania.
Decyzja, której podstawę prawną stanowił art. 48 TFUE, określiła stanowisko Unii Europejskiej, które miałoby zostać przyjęte we Wspólnym Komitecie EOG w ramach negocjacji dotyczących zmiany załącznika VI (Zabezpieczenia społeczne) oraz protokołu 37 do Porozumienia o EOG.
Zjednoczone Królestwo twierdzi, że Rada popełniła błąd wybierając art. 48 TFUE za podstawę prawną decyzji. W zamian za to Rada powinna była przyjąć decyzję tego rodzaju na podstawie art. 79 ust. 2 lit. b) TFUE, stanowiącym stosowną podstawę dla przyjęcia wspólnego stanowiska służącego zawieraniu umów międzynarodowych, których skutkiem w UE jest rozszerzenie zakresu zastosowania praw z zakresu zabezpieczenia społecznego na obywateli państw trzecich. Artykuł 48 TFUE przewiduje jedynie kompetencję do wydawania przepisów dotyczących pracowników i osób pracujących na własny rachunek będących obywatelami UE. Artykuł 79 ust. 2 lit. b) przewiduje natomiast wyraźnie kompetencję do przyznawania praw obywatelom państw trzecich zamieszkującym legalnie na terytorium UE.
Zgodnie z protokołem 21 środki przyjęte zgodnie z, bądź na podstawie podstaw prawnych przewidzianych w tytule V, włącznie z art. 79 ust. 2 lit. b) TFUE, mają zastosowanie względem Zjednoczonego Królestwa tylko, jeżeli zadeklaruje ono związanie tymi środkami (optin).
Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji uzasadnia odpowiednio okoliczność, iż decyzja ta została przyjęta na nieprawidłowej podstawie prawnej, czego konsekwencją jest fakt, że Zjednoczone Królestwo zostało pozbawione praw przyznanych mu przez protokół 21.
______
(1) Decyzja 2011/407/UE Rady z dnia 6 czerwca 2011 r. dotyczącej stanowiska Unii Europejskiej we Wspólnym Komitecie EOG w sprawie zmiany załącznika VI (Zabezpieczenia społeczne) oraz protokołu 37 do Porozumienia o EOG (Dz.U. L 182, s. 12)