Sprawa C-428/17 P: Odwołanie od wyroku Sądu (dziewiąta izba) wydanego w dniu 4 maja 2017 r. w sprawie T-744/14, Meta Group/Komisja, wniesione w dniu 15 lipca 2017 r. przez Meta Group Srl.
Dz.U.UE.C.2017.293.25
Akt nienormatywnyOdwołanie od wyroku Sądu (dziewiąta izba) wydanego w dniu 4 maja 2017 r. w sprawie T-744/14, Meta Group/Komisja, wniesione w dniu 15 lipca 2017 r. przez Meta Group Srl
(Sprawa C-428/17 P)
(2017/C 293/30)
(Dz.U.UE C z dnia 4 września 2017 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Meta Group Srl (przedstawiciel: A. Formica, avvocato)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska
Żądania wnoszącego odwołanie
Zarzuty i główne argumenty
Sąd oddalając w zaskarżonym wyroku trzeci zarzut skargi naruszył przepisy belgijskiego kodeksu cywilnego jak również prawa Unii w przedmiocie mocy wiążącej umów ze względu na to, że nie uznał on, iż strony są związane warunkiem umownym określonym na s. 47 załącznika do umowy Ecolink+ i ze względu na to, że nie uznał on, iż powołanie się na metodologię załączoną do tej umowy nie stanowi powołania się na metodologię zaproponowaną przez META i przekazaną Komisji w dniu 21 grudnia 2009 r.
Sąd oddalając w zaskarżonym wyroku czwarty i piąty z zarzutów skargi naruszył zasadę niesprzeczności, kryteria ustanowione w przewodniku FP6 oraz zawarte w belgijskim kodeksie cywilnym przepisy dotyczące działania w dobrej wierze przy wykonywaniu umów, w szczególności ze względu na to, że, pomimo, iż nie uznał mocy wiążącej zawartych w przewodniku FP6 klauzul, nakazał ich ścisłe i rygorystyczne zastosowanie w okolicznościach faktycznych rozpatrywanej sprawy, w szczególności odniesieniu do kosztów odnoszących się do konsultantów wewnętrznych.
Sąd oddalając w zaskarżonym wyroku dwa pierwsze zarzuty skargi naruszył przepisy prawa Unii dotyczące pełnego poszanowania kontradyktoryjności oraz prawa do obrony, a także art. 64 regulaminu postępowania ze względu na to, że nie przeanalizował argumentów prawnych podniesionych przez skarżącą w pierwszej instancji w jej uwagach odnośnie pisma zatytułowanego "załącznik E.4", które zostało przedstawione przez Komisję dopiero na rozprawie, i bezkrytycznie przyjmując twierdzenia strony przeciwnej i nie uzasadniając swego rozstrzygnięcia w wystarczający sposób.
Sąd oddalając w zaskarżonym wyroku dwa pierwsze zarzuty skargi naruszył ponadto ustalenia zawarte w przewodniku finansowym do szóstego programu ramowego i przeinaczył okoliczności faktyczne niniejszej sprawy, obliczając w błędny i wprowadzający w błąd sposób ilość godzin poświęconych projektowi Bridge, a mianowicie opierając się na założeniu, że jego uczestnik świadczył przez wszystkie dni miesiąca osiem godzin jedynie pracę nad projektem przewidzianym w tej umowie.
Sąd oddalając w zaskarżonym wyroku szósty zarzut skargi naruszył przepisy prawa cywilnego odnoszące się do mocy wiążącej umów, jak również zasadę działania w dobrej wierze przy wykonywaniu umów ze względu na to, że nie uznał, iż działania Komisji, których punktem kulminacyjnym było podpisanie załącznika, doprowadziły do powstania po stronie wnoszącej odwołanie uzasadnionych oczekiwań co do tego, że proponowana przez nią metodologia zostanie zaakceptowana.
© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.