Sprawa C-423/11 P: Odwołanie wniesione w dniu 11 sierpnia 2011 r. przez Rzeczpospolitą Polską od postanowienia Sądu (Siódma izba) z dnia 23 maja 2011 r. w sprawie T-226/10, Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej przeciwko Komisji.
Dz.U.UE.C.2011.311.22
Akt nienormatywny(Sprawa C-423/11 P)
(2011/C 311/38)
Język postępowania: polski
(Dz.U.UE C z dnia 22 października 2011 r.)
Strony
Strona skarżąca: Rzeczpospolita Polska (Przedstawiciel: M. Szpunar, pełnomocnik)
Pozostali uczestnicy postępowania: Komisja Europejska, Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej
Żądanie wnoszącego odwołanie
– uchylenie w całości postanowienia Sądu Unii Europejskiej z dnia 23 maja 2011 w sprawie T-226/10.
Zarzuty i główne argumenty
Przesłanką odrzucenia skargi był stosunek pracy łączący radców prawnych reprezentujących Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej z tym Urzędem, który zdaniem Sądu wyklucza możliwość reprezentowania przez nich strony skarżącej przed Sądem. Rząd Rzeczypospolitej Polskiej podnosi przeciwko zaskarżonemu postanowieniu następujące zarzuty:
Po pierwsze, zarzut naruszenia art. 19 trzeci i czwarty akapit Statutu Trybunału Sprawiedliwości, poprzez jego błędna wykładnię. Przepisy prawa Unii Europejskiej nie harmonizują dopuszczalnych form świadczenia usług prawniczych. Również art. 19 Statutu nie wprowadza ograniczeń w tym zakresie odwołując się wprost do przepisów krajowych. Zdaniem Rzeczypospolitej Polskiej art. 19 Statutu nie daje podstaw do generalnego i arbitralnego pozbawienia radców prawnych świadczących pomoc prawną na podstawie umowy o pracę prawa do reprezentowania stron przed Trybunałem Sprawiedliwości, ponieważ przepisy prawa polskiego gwarantują w pełni ich niezależność.
Po drugie, zarzut naruszenia zasady proporcjonalności wyrażonej w art. 5 ust. 4 TUE. Zdaniem Rządu Rzeczypospolitej Polskiej wykluczenie możliwości reprezentowania strony przez radcę prawnego związanego ze stroną stosunkiem pracy wykracza poza to, co jest konieczne w celu zapewnienia obsługi prawnej strony przez niezależnego prawnika. Istnieją mniej restrykcyjne środki materialne i formalne, które mogą doprowadzić do osiągnięcia tego samego celu, w szczególności krajowe regulacje odnoszące się do zasad wykonywania zawodu i etyki zawodowej.
Po trzecie, zarzut naruszenia procedury poprzez brak odpowiedniego uzasadnienia. Zdaniem Rządu Rzeczypospolitej Polskiej Sąd nie przedstawił dostatecznego uzasadnienia postanowienia w sprawie T-226/10, w szczególności nie odniósł się do specyfiki stosunku prawnego łączącego radców prawnych z Prezesem Urzędu Komunikacji Elektronicznej.