Sprawa C-42/14: Minister Finansów v. Wojskowa Agencja Mieszkaniowa w Warszawie (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2015.198.11

Akt nienormatywny

Wersja od: 15 czerwca 2015 r.

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 16 kwietnia 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Naczelny Sąd Administracyjny - Polska) - Minister Finansów/ Wojskowa Agencja Mieszkaniowa w Warszawie

(Sprawa C-42/14) ¹

(Odesłanie prejudycjalne - Podatki - Wspólny system podatku od wartości dodanej - Najem nieruchomości - Dostawa energii elektrycznej, energii cieplnej i wody oraz wywóz nieczystości - Umowy pomiędzy wynajmującym a dostawcami tych towarów i usług - Świadczenia na rzecz najemcy uważane za dokonane przez wynajmującego - Dodatkowe opłaty za najem - Ustalenie podstawy opodatkowania - Możliwość włączenia dodatkowych opłat za najem do podstawy opodatkowania usług najmu - Transakcja stanowiąca jedno świadczenie lub kilka niezależnych świadczeń)

Język postępowania: polski

(2015/C 198/14)

(Dz.U.UE C z dnia 15 czerwca 2015 r.)

Sąd odsyłający

Naczelny Sąd Administracyjny

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Minister Finansów

Strona pozwana: Wojskowa Agencja Mieszkaniowa w Warszawie

Sentencja

1) Artykuł 14 ust. 1, art. 15 ust. 1 i art. 24 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienionej dyrektywą Rady 2009/162/UE z dnia 22 grudnia 2009 r., należy interpretować w ten sposób, że w ramach najmu nieruchomości dostawy energii elektrycznej, energii cieplnej i wody oraz wywóz nieczystości, zapewniane przez podmioty trzecie na rzecz najemcy bezpośrednio zużywającego te towary i usługi, należy uważać za dokonywane przez wynajmującego w sytuacji, gdy stroną umów o te świadczenia jest wynajmujący przenoszący jedynie koszty świadczeń na najemcę.

2) Rzeczoną dyrektywę należy interpretować w ten sposób, że najem nieruchomości i związane z nim: dostawa wody, energii elektrycznej, energii cieplnej oraz wywóz nieczystości co do zasady należy uważać za kilka odrębnych i niezależnych świadczeń, które winno się oceniać oddzielnie z punktu widzenia podatku od wartości dodanej, chyba że elementy transakcji, także te wskazujące względy ekonomiczne zawarcia umowy, są ze sobą tak ściśle związane, iż tworzą obiektywnie tylko jedno niepodzielne świadczenie ekonomiczne, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny.

3) Zadaniem sądu krajowego jest dokonanie niezbędnej oceny przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności, w jakich ma miejsce najem i spełniane są towarzyszące mu świadczenia, a w szczególności przy uwzględnieniu treści samej umowy.

¹ Dz.U. C 135 z 5.5.2014.