Sprawa C-417/18: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 5 września 2019 r. - AW, BV, CU, DT v. Lietuvos valstybe, reprezentowany przez Lietuvos Respublikos ryšiu reguliavimo tarnyba, Bendrasis pagalbos centras i Lietuvos Respublikos vidaus reikalu ministerija.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2019.383.30

Akt nienormatywny

Wersja od: 11 listopada 2019 r.

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 5 września 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Vilniaus apygardos administracinis teismas - Litwa) - AW, BV, CU, DT/Lietuvos valstybė, reprezentowany przez Lietuvos Respublikos ryšių reguliavimo tarnyba, Bendrasis pagalbos centras i Lietuvos Respublikos vidaus reikalų ministerija

(Sprawa C-417/18) ¹

(Odesłanie prejudycjalne - Dyrektywa 2002/22/WE - Usługa powszechna i prawa użytkowników związane z sieciami i usługami łączności elektronicznej - Artykuł 26 ust. 5 - Jednolity europejski numer alarmowy - Udostępnianie informacji o lokalizacji osoby wykonującej połączenie)

Język postępowania: litewski

(2019/C 383/32)

(Dz.U.UE C z dnia 11 listopada 2019 r.)

Sąd odsyłający

Vilniaus apygardos administracinis teismas

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: AW, BV, CU, DT

Strona pozwana: Lietuvos valstybė, reprezentowany przez Lietuvos Respublikos ryšių reguliavimo tarnyba, Bendrasis pagalbos centras i Lietuvos Respublikos vidaus reikalų ministerija

Sentencja

1) Artykuł 26 ust. 5 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2002/22/WE z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie usługi powszechnej i związanych z sieciami i usługami łączności elektronicznej praw użytkowników (dyrektywa o usłudze powszechnej), zmienionej dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/136/WE z dnia 25 listopada 2009 r., należy interpretować w ten sposób, że nakłada on na państwa członkowskie - z zastrzeżeniem warunku technicznej wykonalności - obowiązek zapewnienia, aby właściwe przedsiębiorstwa udostępniały nieodpłatnie organowi zajmującemu się połączeniami alarmowymi z jednolitym europejskim numerem alarmowym 112 informacje o lokalizacji osoby wykonującej połączenie niezwłocznie po dotarciu wywołania do tego organu, w tym także w sytuacji, gdy dane połączenie jest wykonywane z telefonu komórkowego, który nie jest wyposażony w kartę SIM.

2) Artykuł 26 ust. 5 dyrektywy 2002/22, zmienionej dyrektywą 2009/136, należy interpretować w ten sposób, że przyznaje on państwom członkowskim zakres uznania przy określaniu kryteriów dotyczących dokładności i niezawodności informacji o lokalizacji osoby wykonującej połączenie z jednolitym europejskim numerem alarmowym 112, przy czym ustalone przez państwa członkowskie kryteria powinny zapewniać, w miarę możliwości technicznych, na tyle niezawodną i dokładną lokalizację pozycji osoby wykonującej połączenie, na ile jest to niezbędne dla umożliwienia służbom ratunkowym udzielenia tej osobie skutecznej pomocy, zaś ocena, czy tak jest, leży w gestii sądu odsyłającego.

3) Prawo Unii należy interpretować w ten sposób, że w sytuacji gdy zgodnie z prawem wewnętrznym państwa członkowskiego istnienie pośredniego związku przyczynowego między naruszeniem prawa, którego dopuściły się władze krajowe, a szkodą poniesioną przez jednostkę uznaje się za wystarczające do powstania odpowiedzialności państwa, tego rodzaju pośredni związek przyczynowy między przypisywanym temu państwu członkowskiemu naruszeniem prawa Unii a szkodą poniesioną przez jednostkę należy również uznać za wystarczający do przypisania temu państwu członkowskiemu odpowiedzialności za naruszenie prawa Unii.

¹ Dz.U. C 352 z 1.10.2018.