Sprawa C-416/05: Skarga wniesiona w dniu 24 listopada 2005 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Wielkiemu Księstwu Luksemburga.
Dz.U.UE.C.2006.10.17/1
Akt nienormatywny(Sprawa C-416/05)
(2006/C 10/33)
(Język postępowania: francuski)
(Dz.U.UE C z dnia 14 stycznia 2006 r.)
W dniu 24 listopada 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Komisji Wspólnot Europejskich, reprezentowanej przez C. F. Durand i F. Simonetti, działające w charakterze pełnomocników, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, przeciwko Wielkiemu Księstwu Luksemburga.
Strona skarżąca wnosi do Trybunału o:
1) stwierdzenie, że nie podejmując środków zapewniających wykonanie wyroku Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich z dnia 2 października 2003 r. w sprawie C- 89/03, dotyczącej braku transpozycji dyrektywy 93/15/EWG(1) do prawa luksemburskiego, Wielkie Księstwo Luksemburga uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy art. 228 ust. 1 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską;
2) zasądzenie od Wielkiego Księstwa Luksemburga wypłacenia na rzecz Komisji Europejskiej, na konto "środki własne Wspólnoty Europejskiej" okresowej kary pieniężnej w wysokości 9.000 EUR za każdy dzień opóźnienia wykonania wyroku w sprawie C-89/03, od dnia wydania wyroku w niniejszej sprawie do dnia wykonania wyroku wydanego w sprawie C-89/03,
3) obciążenie Wielkiego Księstwa Luksemburga kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty:
W wyroku z dnia 2 października 2003 r. w sprawie C-89/03 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Wielkiemu Księstwu Luksemburga Trybunał orzekł, iż: "Nie wprowadzając w życie przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych do zastosowania się do dyrektywy Rady 93/15/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie harmonizacji przepisów dotyczących wprowadzania do obrotu i kontroli materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego, Wielkie Księstwo Luksemburga uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy tej dyrektywy."
Pismem z dnia 7 listopada 2003 r. Komisja zwróciła władzom luksemburskim uwagę na wyrok z dnia 2 października 2003 r. i wezwała je do przekazania informacji o środkach, które zostały podjęte w celu zastosowania się do tego wyroku.
Władze luksemburskie odpowiedziały, że projekt rozporządzenia Wielkiego Księcia może być gotowy najpóźniej w listopadzie 2004 r.
Dnia 14 grudnia 2004 r. Komisja wystosowała uzasadniona opinię, wzywając Wielkie Księstwo Luksemburga do podjęcia środków wymaganych do zastosowania się do tego wyroku w terminie dwóch miesięcy.
Pismem z dnia 19 września 2005 r. władze luksemburskie poinformowały, że Conseil d'État w opinii z dnia 12 października 2004 r. uznał, iż zakres przedmiotowy projektu rozporządzenia należy zgodnie z konstytucją do materii ustawowej.
Zgodnie z posiadanymi przez Komisję informacjami Wielkie Księstwo Luksemburga nie dokonało jeszcze transpozycji omawianej dyrektywy.
Zgodnie z art. 228 WE ust. 2 akapit drugi zdanie drugie, Komisja wskazuje w skardze wysokość ryczałtu lub okresowej kary pieniężnej do zapłacenia przez dane Państwo Członkowskie, jaką uzna za odpowiednią do okoliczności.
W niniejszym przypadku Komisja uznaje, że okresowa kara pieniężna w wysokości 9000 EUR za dzień jest odpowiednia do wagi i czasu trwania naruszenia oraz uwzględnia konieczność nadania tej karze niezbędnego odstraszającego charakteru.
______
(1) Dyrektywa Rady 93/15/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie harmonizacji przepisów dotyczących wprowadzania do obrotu i kontroli materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego (Dz.U. L 121 z 15.5.1993, str. 20).