Sprawa C-414/12 P: Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) wydanego w dniu 27 czerwca 2012 r. w sprawie T-372/10 Bolloré przeciwko Komisji, wniesione w dniu 13 września 2012 r. przez Bolloré.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2012.355.10/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 17 listopada 2012 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) wydanego w dniu 27 czerwca 2012 r. w sprawie T-372/10 Bolloré przeciwko Komisji, wniesione w dniu 13 września 2012 r. przez Bolloré

(Sprawa C-414/12 P)

(2012/C 355/17)

Język postępowania: francuski

(Dz.U.UE C z dnia 17 listopada 2012 r.)

Strony

Wnosząca odwołanie: Bolloré (przedstawiciele: adwokaci P. Gassenbach, C. Lemaire i O. de Juvigny)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącej odwołanie

– Uchylenie wydanego wyroku na tej podstawie, że Sąd naruszył zasadę równego traktowania i wymóg uzasadnienia przez to, że nie wyciągnął żadnych konsekwencji z okoliczności, iż spółka Bolloré została ukarana jako spółka dominująca, w odróżnieniu od spółki Stora, która znajdowała się w równoważnej sytuacji;

– uchylenie wydanego wyroku na tej podstawie, że Sąd naruszył art. 41 karty praw podstawowych, art. 6 EKPC, wymóg uzasadnienia, zakaz przeinaczania oraz prawo do obrony Bolloré, nie uwzględnił skutków stwierdzenia nieważności decyzji 2004/337/WE⁽¹⁾, a także naruszył zasadę powagi rzeczy osądzonej oraz art. 48 § 2 regulaminu postępowania przed Sądem, orzekając, że sprawa Bolloré została rozstrzygnięta w rozsądnym terminie i że spółka ta była w stanie bronić się przed postawionymi jej zarzutami;

– uchylenie wydanego wyroku na tej podstawie, że Sąd naruszył zasady proporcjonalności i słuszności, odmawiając obniżenia kwoty wymierzonej grzywny ze względu na kontekst faktyczny i proceduralny niniejszego postępowania;

– wydanie orzeczenia ostatecznego w sprawie T-372/10, zgodnie z art. 61 statutu Trybunału Sprawiedliwości, a tym samym stwierdzenie nieważności spornej decyzji w zakresie, w jakim dotyczy ona Bolloré lub, w każdym razie, w wykonaniu pełnego prawa do orzekania, obniżenie kwoty grzywny nałożonej na Bolloré przez Komisję i potwierdzonej przez Sąd;

– w wypadku gdyby Trybunał nie orzekł w niniejszej sprawie, pozostawienie kwestii kosztów do rozstrzygnięcia w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie i skierowanie sprawy do Sądu do ponownego rozpoznania, zgodnie z wyrokiem Trybunału;

– wreszcie, zgodnie z art. 69 regulaminu postępowania, obciążenie Komisji kosztami postępowania przed Sadem i Trybunałem.

Zarzuty i główne argumenty

W uzasadnieniu odwołania strona wnosząca odwołanie podnosi trzy zarzuty.

W zarzucie pierwszym, który składa się z dwóch części, wnosząca odwołanie utrzymuje, że Sąd naruszył zasadę równego traktowania i wymóg uzasadnienia przez to, że nie wyciągnął żadnych konsekwencji z faktu, iż została ona ukarana za działania swej byłej spółki zależnej, w odróżnieniu od spółki Stora, która znajdowała siew równoważnej sytuacji.

W zarzucie drugim, który składa się z czterech części, wnosząca odwołanie twierdzi, że Sąd naruszył art. 41 karty praw podstawowych, art. 6 EKPC, wymóg uzasadnienia, zakaz przeinaczania oraz prawo do obrony Bolloré, nie uwzględnił skutków stwierdzenia nieważności decyzji 2004/337/WE, a także naruszył zasadę powagi rzeczy osądzonej oraz art. 48 § 2 regulaminu postępowania przed Sądem, przez to, że nie orzekł sankcji za naruszenie prawa wnoszącej odwołanie do rozstrzygnięcia jej sprawy w rozsądnym terminie.

W zarzucie trzecim wnosząca odwołanie utrzymuje, że doszło do naruszenia zasady proporcjonalności i słuszności, ponieważ Sąd nie wziął pod uwagę kontekstu faktycznego i prawnego niniejszego postępowania, odmawiając obniżenia kwoty wymierzonej grzywny.

______

⁽¹⁾ Decyzja Komisji z dnia 17 października 2001 r. uznająca koncentrację za niezgodną ze wspólnym rynkiem i funkcjonowaniem porozumienia o EOG (Sprawa COMP/M.2187 - CVC przeciwko Lenzing) (Dz.U. L 82, s. 20).