Sprawa C-413/07: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landesarbeitsgericht Meklenburg-Vorpommern (Niemcy) w dniu 10 września 2007 r. - Kathrin Haase, Adolf Oberdorfer, Doreen Kielon, Peter Schulze, Peter Kliem, Dietmar Bössow, Helge Riedel, André Richter, Andreas Schneider przeciwko Superfast Ferries SA, Superfast OKTO Maritime Company, Baltic SF VIII LTD.
Dz.U.UE.C.2007.283.15/2
Akt nienormatywny(Sprawa C-413/07)
(2007/C 283/29)
(Dz.U.UE C z dnia 24 listopada 2007 r.)
Język postępowania: niemiecki
Sąd krajowy
Landesarbeitsgericht Meklenburg-Vorpommern (Niemcy)
Strony w postępowaniu przed sądem krajowym
Strona skarżąca: Kathrin Haase, Adolf Oberdorfer, Doreen Kielon, Peter Schulze, Peter Kliem, Dietmar Bössow, Helge Riedel, André Richter, Andreas Schneider
Strona pozwana: Superfast Ferries SA, Superfast OKTO Maritime Company, Baltic SF VIII LTD.
Pytania prejudycjalne
1) Czy art. 19 pkt 2 lit. a) rozporządzenia nr 44/2001 (1) należy interpretować w ten sposób, że dla pracowników, którzy zostali zatrudnieni na konkretnym statku i którzy wykonują pracę tylko i wyłącznie na tym statku, statek ten należy uznać za miejsce, w którym pracownik zazwyczaj świadczy pracę?
2) Czy art. 19 pkt 2 lit. a) należy interpretować w ten sposób, że - w każdym bądź razie wtedy, gdy statek, który należy uznać za miejsce świadczenia pracy, nie jest wykorzystywany wyłącznie lub przede wszystkim na wodach terytorialnych jednego i tego samego państwa członkowskiego, lecz, tak jak w niniejszym przypadku, w przewozie międzynarodowym jako liniowy prom w relacji Niemcy-Finlandia - za sąd miejsca, w którym pracownik zwykle świadczy pracę należy uznać sąd właściwy dla portu macierzystego statku, względnie portu prowadzącego rejestr statku, w państwie, pod którego banderą pływa ten statek?
3) Czy w odniesieniu do pracownika, który świadczy pracę wyłącznie na określonym statku, wykorzystywanym w przewozie międzynarodowym, należy wyjść z założenia, że nie świadczy on pracy zazwyczaj w jednym i tym samym państwie i że z tego względu na potrzeby określenia sądu właściwego w innym państwie członkowskim aniżeli to, w którym pracodawca ma siedzibę, nie należy stosować art. 19 pkt 2 lit. a), lecz art. 19 pkt 2 lit. b)?
4) Czy w przypadku, o którym mowa powyżej, art. 19 pkt 2 lit. b) należy interpretować w ten sposób, że za oddział, który zatrudnił pracownika można uznać również biuro, które jest prowadzone w jednym z regularnych portów początkowych statku, co prawda nie przez samego pracodawcę, lecz przez inną spółkę, którą pracodawca upoważnił do organizowania w jego imieniu, w charakterze "operatora", ekonomicznej i technicznej eksploatacji statku i która zatrudnia w tym biurze "crew managera" do którego zadań należy koordynacja wykorzystywania zasobów ludzkich, nawet jeśli umowy o pracę nie były zawierane w tym biurze, lecz na statku przez kapitana, w biurze tym były natomiast wydawane pracownikom grafiki pracy i przyjmowane od nich zwolnienia lekarskie, jak również wypowiedziane im zostały przez zatrudnionego tam "crew managera" stosunki pracy?
5) W przypadku udzielenia na pytanie czwarte odpowiedzi twierdzącej:
a) Czy nabywca statku, którego członkowie załogi mogli pozwać swojego dotychczasowego pracodawcę - zgodnie z art. 19 pkt 2 lit. b) - przed sąd miejsca, w którym znajduje się oddział, który ich zatrudnił, może zostać pozwany przed ten sam sąd z tego tylko powodu, że zwolnieni pracownicy podnoszą, iż zgodnie z przepisami ich zdaniem właściwego prawa krajowego, regulującymi przejęcie zakładu, ich stosunki pracy przeszły na przejmującego?
b) Czy również ewentualne powództwo przeciwko dokonującemu wypowiedzeń, wymienionemu w pytaniu czwartym, "operatorowi" może zostać wytoczone przed tym samym sądem co powództwo przeciwko dotychczasowemu pracodawcy?
______
(1) Dz.U. L 12, str. 1.