Sprawa C-411/04 P: Odwołanie wniesione dnia 23 września 2004 r. przez Mannesmannröhren-Werke AG od wyroku Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich (druga izba) z dnia 8 lipca 2004 r. w sprawie T-44/00, Mannesmannröhren-Werke AG przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.
Dz.U.UE.C.2004.273.24
Akt nienormatywny(Sprawa C-411/04 P)
(2004/C 273/45)
(Dz.U.UE C z dnia 6 listopada 2004 r.)
Dnia 23 września 2004 r. Mannesmannröhren-Werke AG wniosła do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich (druga izba) z dnia 8 lipca 2004 r. w sprawie T-44/00, Mannesmannröhren-Werke AG przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich. Pełnomocnikami procesowymi strony wnoszącej odwołanie są Dr. Martin Klusmann i Dr. Frederik Wiemer, adwokaci, Freshfields Bruckhaus Deringer, Freiligrathstraße 1, D-40479 Düsseldorf.
Strona wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału:
1. podtrzymując żądania zgłoszone w postępowaniu w pierwszej instancji, o uchylenie wyroku Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich z dnia 8 lipca 2004 r. w sprawie T-44/00 Mannesmannröhren-Werke AG przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich(1) w części oddalającej skargę przeciwko decyzji pozwanej 2003/382/WE z dnia 8 grudnia 1999r. wydanej w postępowaniu na podstawie art. 81 TWE,
2. o stwierdzenie nieważności decyzji pozwanej 2003/382/WE z dnia 8 grudnia 1999 r.
3. ewentualnie, o stosowne obniżenie kary pieniężnej wymierzonej stronie skarżącej w art. 4 decyzji 2003/382/WE jak również odsetek z tytułu zawisłości sporu i za zwłokę ustalonych w art. 5 decyzji 2003/382/WE.
4. ponadto ewentualnie, o przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich z uwzględnieniem poglądu prawnego Trybunału.
5. o obciążenie pozwanej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Strona skarżąca wnosi o uchylenie decyzji w znacznej jej części na podstawie trzech zarzutów:
1. Sąd naruszył zasadę prawną sprawiedliwego procesu, przyjmując błędnie pod względem prawnym dopuszczalność uznania dokumentu ustalającego zasadę dystrybucji (tak zwanego "Verteilerschlüssel-Papier") za podstawowy, obciążający materiał dowodowy, mimo iż autorstwo i pochodzenie oraz okoliczności jego uzyskania nie są stronie skarżącej znane. Strona skarżąca mogłaby stosownie bronić się przeciwko obciążającemu ją Verteilerschlüssel-Papier jedynie wtedy, gdyby, obok treści mogła wypowiedzieć się w kwestii jego wiarygodności.
2. Sąd niesłusznie potwierdził zaistnienie naruszenia przepisów dotyczących karteli, zarzucane w art. 2 decyzji będącej przedmiotem sporu. Pozwana nie udowodniła, że strona skarżąca zawierając umowę dostawy z Corus w 1993 r. zawarła lub zrealizowała porozumienie horyzontalne z przedsiębiorstwami Vallourec oraz Dalmine. Nie zostało uwzględnione, że chodzi o umowę dostawy nie mającą cechy wyłączności, która została zawarta ponad dwa lata później niż pozostałe umowy.
3. Sąd naruszył zasadę równego traktowania, nie przyznając stronie skarżącej- inaczej niż w przypadku Vallourec i Dalmine - obniżenia kary pieniężnej z tytułu współpracy w myśl obwieszczenia w sprawie nie nakładania lub obniżania grzywien w przypadku karteli (Dz. U. 1996, C 207). Poprzez tzw. oświadczenie "Bechera" strona skarżąca przyczyniła się do wyjaśnienia stanu faktycznego, który stał się podstawą również dla rozstrzygnięcia będącego przedmiotem sporu. Ponadto, strona skarżąca nie kwestionowała faktów ustalonych w zastrzeżeniach Komisji, co również niesłusznie nie znalazło odzwierciedlenia w obniżeniu wymiaru kary pieniężnej.
______
(1) Dz.U. C 239 z dnia 25.9.2004 r.