Sprawa C-41/02: Komisja Wspólnot Europejskich v. Królestwo Niderlandów.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2005.19.1/2

Akt nienormatywny
Wersja od: 22 stycznia 2005 r.

WYROK TRYBUNAŁU

(trzecia izba)

z dnia 2 grudnia 2004 r.

w sprawie C-41/02: Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Niderlandów(1)

(Uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego - Art. 30 i 36 Traktatu WE (obecnie, po zmianie, art. 28 WE i 30 WE) - Środki spożywcze, do których dodano witaminy lub sole mineralne - Przepisy krajowe, uzależniające ich sprzedaż od istnienia potrzeby żywieniowej - Środki o skutku równoważnym - Uzasadnienie - Zdrowie publiczne - Proporcjonalność)

(2005/C 19/02)

(Język postępowania: niderlandzki)

(Dz.U.UE C z dnia 22 stycznia 2005 r.)

W sprawie C-41/02, Komisja Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: H. van Lier oraz H. M. H. Speyart) przeciwko Królestwu Niderlandów (pełnomocnicy: H. G. Sevenster oraz S. Terstal), mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie, w trybie art. 226 WE, uchybienia zobowiązaniom Państwa Członkowskiego wniesioną dnia 13 lutego 2002 r., Trybunał (trzecia izba), w składzie: A. Rosas, prezes izby, A. Borg Barthet, J.-P. Puissochet, J. Malenovský (sprawozdawca) i U. Lõhmus, sędziowie, rzecznik generalny: M. Poiares Maduro, sekretarz: H. von Holstein, zastępca sekretarza, wydał w dniu 2 grudnia 2004 r. wyrok zawierający następujące rozstrzygniecie:

1) Stosując praktykę administracyjną polegającą na tym, że środki spożywcze przeznaczone do normalnego spożycia wzbogacone w witaminę A (w postaci retinoidów), witaminę D, kwas foliowy, selen, miedź lub cynk, które są legalnie wyprodukowane lub sprzedawane w innych Państwach Członkowskich nie mogą być sprzedawane w Niderlandach nie będąc substytutami ani środkami uzupełnionymi w rozumieniu art. 1 ust. 1 lit. c) i d) Warenwetbesluit Toevoeging micro-voedingsstoffen aan levensmiddelen (rozporządzenia wykonawczego do Warenwet dotyczącego dodatku mikroelementów do środków spożywczych) z dnia 24 maja 1996 r., jeżeli wzbogacenie to nie spełnia potrzeby żywieniowej ludności niderlandzkiej, a ponadto nie sprawdzając, czy te wzbogacone środki nie są predysponowane do tego, żeby zastąpić już sprzedawane środki, do których obowiązkowo dodaje się te same substancje odżywcze, Królestwo Niderlandów uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy art. 30 Traktatu (obecnie, po zmianie, art. 28 WE).

2) Królestwo Niderlandów zostaje obciążone kosztami postępowania.

______

(1) Dz.U. C 109 z 4.5.2002.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.