Sprawa C-402/22, Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid (Szczególnie poważne przestępstwo): Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 6 lipca 2023 r. - Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid v. M.A.
Dz.U.UE.C.2023.296.10/2
Akt nienormatywnyWyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 6 lipca 2023 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Raad van State - Niderlandy) - Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid/M.A.
[Sprawa C-402/22 1 , Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid (Szczególnie poważne przestępstwo)]
Język postępowania: niderlandzki
(2023/C 296/11)
(Dz.U.UE C z dnia 21 sierpnia 2023 r.)
Sąd odsyłający
Raad van State
Strony w postępowaniu głównym
Wnoszący odwołanie: Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid
Druga strona postępowania: M.A.
Sentencja
1) Artykuł 14 ust. 4 lit. b) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/95/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie norm dotyczących kwalifikowania obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako beneficjentów ochrony międzynarodowej, jednolitego statusu uchodźców lub osób kwalifikujących się do otrzymania ochrony uzupełniającej oraz zakresu udzielanej ochrony
należy interpretować w ten sposób, że:
"szczególnie poważne przestępstwo" w rozumieniu tego przepisu stanowi przestępstwo, które ze względu na swoje specyficzne cechy ma wyjątkową wagę, jako że należy do przestępstw naruszających w największym stopniu porządek prawny danego społeczeństwa. Do celów oceny, czy przestępstwo, za które obywatel państwa trzeciego został skazany prawomocnym wyrokiem, odznacza się taką wagą, należy w szczególności wziąć pod uwagę rodzaj i wymiar kary, którą dane przestępstwo jest zagrożone, oraz karę za nie orzeczoną, rodzaj tego przestępstwa, ewentualne okoliczności łagodzące lub zaostrzające odpowiedzialność karną, charakter umyślny lub nieumyślny owego przestępstwa, rodzaj i skalę szkód wyrządzonych przez wspomniane przestępstwo, a także rodzaj procedury zastosowanej przy jego ściganiu.
2) Artykuł 14 ust. 4 lit. b) dyrektywy 2011/95
należy interpretować w ten sposób, że
istnienia zagrożenia dla społeczeństwa państwa członkowskiego, w którym przebywa dany obywatel państwa trzeciego, nie można uznać za wykazane przez sam fakt, że obywatel ten został skazany prawomocnym wyrokiem za szczególnie poważne przestępstwo.
3) Artykuł 14 ust. 4 lit. b) dyrektywy 2011/95
należy interpretować w ten sposób, że
stosowanie tego przepisu jest uzależnione od wykazania przez właściwy organ, że zagrożenie, jakie stanowi dany obywatel państwa trzeciego dla jednego z podstawowych interesów społeczeństwa państwa członkowskiego, w którym przebywa, jest rzeczywiste, aktualne i dostatecznie poważne i że cofnięcie statusu uchodźcy stanowi środek proporcjonalny do tego zagrożenia.