Sprawa C-401/06: Skarga wniesiona w dniu 26 września 2006 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Federalnej Niemiec.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2006.294.31

Akt nienormatywny

Wersja od: 2 grudnia 2006 r.

Skarga wniesiona w dniu 26 września 2006 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Federalnej Niemiec

(Sprawa C-401/06)

(2006/C 294/55)

Język postępowania: niemiecki

(Dz.U.UE C z dnia 2 grudnia 2006 r.)

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (Przedstawiciel: D. Triantafyllou, pełnomocnik)

Strona pozwana: Republika Federalna Niemiec

Żądania strony skarżącej

– stwierdzenie, że Republika Federalna Niemiec uchybiła swoim zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy art. 9 ust. 2 lit. e) szóstej dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku⁽¹⁾ (zwanej dalej "szóstą dyrektywą"), ponieważ w odniesieniu do działalności wykonawcy testamentu miejsce świadczenia nie jest określone zgodnie z art. 9 ust. 2 lit. e) szóstej dyrektywy, gdy usługa jest świadczona klientom mającym swe przedsiębiorstwo [siedzibę] poza terytorium Wspólnoty lub podatnikom mającym przedsiębiorstwo [siedzibę] we Wspólnocie, ale nie w tym samym kraju co dostawca;

– obciążenie Republiki Federalnej Niemiec kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgodnie z art. 9 ust. 2 lit. e) tiret trzecie szóstej dyrektywy miejscem świadczenia określonych usług świadczonych klientom mającym swe przedsiębiorstwo poza terytorium Wspólnoty lub podatnikom mającym przedsiębiorstwo we Wspólnocie, ale nie w tym samym kraju co dostawca, jest miejsce, gdzie klient założył swoje przedsiębiorstwo [siedzibę] lub ma stałe miejsce prowadzenia działalności [stały zakład] lub, w przypadku braku takiego miejsca, miejsce jego stałego zamieszkania lub miejsce gdzie zwykle przebywa. Usługami tymi są usługi konsultantów, inżynierów, biur konsultingowych, prawników, księgowych oraz inne podobne usługi. Ten przepis dyrektywy stanowi normę kolizyjną, która określa miejsce opodatkowania usług i rozgranicza właściwość państw członkowskich.

Zgodnie z przepisami prawa niemieckiego i opartej na nich praktyce administracyjnej organów podatkowych miejscem świadczenia usługi wykonawcy testamentu jest miejscowość, z której przedsiębiorca świadczy swoje usługi. Miejsce świadczenia tych usług nie jest zatem określone zgodnie z art. 9 ust. 2 lit. e) szóstej dyrektywy, gdy są one świadczone klientom mającym swe przedsiębiorstwo [siedzibę] poza terytorium Wspólnoty lub podatnikom mającym przedsiębiorstwo [siedzibę] we Wspólnocie, ale nie w tym samym kraju co dostawca.

To ustawodawstwo i praktyka administracyjna nie są zgodne z przepisem art. 9 szóstej dyrektywy. Świadczenie usług wykonywane w charakterze wykonawcy testamentu klientom mającym swe przedsiębiorstwo poza terytorium Wspólnoty lub podatnikom mającym przedsiębiorstwo [siedzibę] we Wspólnocie, ale nie w tym samym kraju co dostawca stanowi świadczenie, którego miejsce należy określić zgodnie z art. 9 ust. 2 lit. e) szóstej dyrektywy.

Wbrew argumentacji rządu niemieckiego Komisja jest zdania, że działalność wykonawcy testamentu należy również do czynności, które głównie bądź zwykle wykonuje adwokat. Przy ocenie należy rozważyć nie określenie profesji, lecz działalność jako taką: istotny jest charakter świadczeń.

Pojęcie "innych podobnych usług" nie dotyczy elementu wspólnego dla rodzajów działalności wymienionych w art. 9 ust. 2 lit. e) tiret trzecie szóstej dyrektywy. Wystarczy, jeżeli badane świadczenie jest podobne do którejkolwiek działalności wyraźnie wymienionej w tym przepisie. Ma to miejsce w przypadku, gdy oba rodzaje działalności służą temu samemu celowi. Zgodnie z rozstrzygnięciem Trybunału Sprawiedliwości, do głównych i zwykłych świadczeń adwokata należy reprezentowanie i obrona interesów klienta. Skoro Trybunał opiera się na "reprezentowaniu i obronie interesów klienta", przesłanka ta jest spełniona w przypadku działalności wykonawcy testamentu: reprezentuje on bowiem i broni interesów spadkodawcy. Jego działalność odpowiada działalności niezależnego przedstawiciela i doradcy. Nawet jeżeli wykonanie testamentu nie jest działalnością zastrzeżoną dla zawodu adwokata, nie można wnioskować, że te dwa rodzaje działalności nie służą temu samemu celowi.

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 145, str. 1.