Sprawa C-40/12 P: Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 16 listopada 2011 r. w sprawie T-79/06 Sachsa Verpackung przeciwko Komisji, wniesione w dniu 27 stycznia 2012 r. przez Gascogne Sack Deutschland GmbH, dawniej Sachsa Verpackung GmbH.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2012.89.17/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 24 marca 2012 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 16 listopada 2011 r. w sprawie T-79/06 Sachsa Verpackung przeciwko Komisji, wniesione w dniu 27 stycznia 2012 r. przez Gascogne Sack Deutschland GmbH, dawniej Sachsa Verpackung GmbH

(Sprawa C-40/12 P)

(2012/C 89/27)

Język postępowania: francuski

(Dz.U.UE C z dnia 24 marca 2012 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Gascogne Sack Deutschland GmbH, dawniej Sachsa Verpackung GmbH (przedstawiciele: F. Puel i L. François-Martin, adwokaci)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

– uchylenie wyroku Sądu Unii Europejskiej (czwarta izba) wydanego w dniu 16 listopada 2011 r. w sprawie T-79/06 (...) oraz zwrócenie sprawy do Sądu celem ponownego rozpoznania zgodnie ze stanowiskiem Trybunału, w tym w kwestii konsekwencji finansowych dla wnoszącej odwołanie wynikających z upływu czasu ponad rozsądny termin;

– obniżenie kwoty kary przy uwzględnieniu konsekwencji finansowych dla wnoszącej odwołanie wynikających z upływu czasu ponad rozsądny termin;

– obciążenie pozwanej kosztami postępowania w obu instancjach.

Zarzuty i główne argumenty

Wnosząca odwołanie podnosi cztery zarzuty na poparcie swojego odwołania.

W ramach pierwszego zarzutu wnosząca odwołanie podnosi, że Sąd naruszył prawo nie wyciągając konsekwencji z wejścia w życie w dniu 1 grudnia 2009 r. traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, a w szczególności art. 6, który przyznaje Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej taką samą moc prawną co traktaty.

W drodze drugiego zarzutu wnosząca odwołanie podnosi, że Sąd niedostatecznie uzasadnił swoje rozstrzygnięcie odnośnie do zastosowania art. 23 ust. 2 rozporządzenia 1/2003⁽¹⁾ oraz art. 15 rozporządzenia nr 17⁽²⁾.

Poprzez swój trzeci zarzut wnosząca odwołanie twierdzi, że Sąd nie dokonał sądowej kontroli i przeprowadził dostatecznej kontroli uzasadnienia i rozumowania Komisji donośnie do wpływu praktyki na rynek.

W drodze swojego czwartego zarzutu wnosząca odwołanie podnosi tytułem subsydiarnym, że Sąd nie dochował wymogów proceduralnych naruszając zasadę rozsądnego terminu usankcjonowaną w art. 6 EKPC oraz zasadę skutecznej ochrony sądowej. Zarzut ten prowadzi wnoszącą odwołanie do wystąpienia, tytułem żądania głównego, o uchylenie wyroku oraz, tytułem ewentualnym, o obniżenie kwoty kary przy uwzględnieniu konsekwencji finansowych dla wnoszącej odwołanie wynikających z upływu czasu ponad rozsądny termin.

______

⁽¹⁾ Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 (WE) i art. 82 (WE) (Dz.U. 2003, L 1, s. 1)

⁽²⁾ Rozporządzenie Rady EWG nr 17 pierwsze rozporządzenie wprowadzające w życie art. (81 WE) i (82 WE) (Dz.U. 1962, 13, s. 204)