Sprawa C-4/17 P: Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 20 października 2016 r. w sprawie T-141/15, Republika Czeska/Komisja, wniesione w dniu 4 stycznia 2017 r. przez Republikę Czeską.
Dz.U.UE.C.2017.63.19
Akt nienormatywnyOdwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 20 października 2016 r. w sprawie T-141/ 15, Republika Czeska/Komisja, wniesione w dniu 4 stycznia 2017 r. przez Republikę Czeską
(Sprawa C-4/17 P)
(2017/C 063/27)
(Dz.U.UE C z dnia 27 lutego 2017 r.)
Strony
Wnosząca odwołanie: Republika Czeska (przedstawiciele: M. Smolek, J. Vláčil i J. Pavliš, pełnomocnicy)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska
Przedmiot
Odwołanie od wyroku Sądu Unii Europejskiej z dnia 20 października 2016 r. w sprawie T-141/15, Republika Czeska/ Komisja (zwanego dalej "zaskarżonym wyrokiem"), w której to sprawie Republika Czeska domagała się stwierdzenia nieważności decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2015/103 1 z dnia 16 stycznia 2015 r. wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) [notyfikowanej jako dokument C(2015) 53, zwanej dalej "sporną decyzją"] w części, w której decyzja ta wyłącza z finansowania poniesione przez Republikę Czeską w latach 2010-2012 wydatki w łącznej kwocie 2 123 199,04 EUR.
Żądania wnoszącej odwołanie
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie odwołania strona wnosząca odwołanie podnosi trzy zarzuty.
Pierwszy zarzut odwołania dotyczy naruszenia art. 11 rozporządzenia Rady (WE) nr 479/2008 2 w sprawie wspólnej organizacji rynku wina (zwanego dalej "rozporządzeniem nr 479/2008"). Według wnoszącej odwołanie Sąd naruszył prawo, uznając, że art. 11 tego rozporządzenia nie obejmuje środków ochrony winorośli przed szkodami wyrządzonymi przez zwierzęta lub ptaki.
Drugi zarzut odwołania dotyczy naruszenia art. 5 ust. 2 rozporządzenia nr 479/2008, a także zasad pewności prawa i ochrony uzasadnionych oczekiwań. Według wnoszącej odwołanie w zaskarżonym wyroku Sąd naruszył prawo, stwierdzając, że Komisja Europejska może uznać określone środki za całkowicie niekwalifikujące się do objęcia finansowaniem Unii Europejskiej i na tej podstawie wyłączyć z finansowania wszystkie wydatki poniesione w związku z owymi środkami, pomimo okoliczności, że Komisja Europejska sama zbadała, czy środki te są kwalifikowalne, w ramach oceny projektu programu wsparcia, i nie zgłosiła żadnych zastrzeżeń.
Trzeci zarzut odwołania dotyczy naruszenia art. 41 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej w związku z art. 31 rozporządzenia Rady (WE) nr 1290/2005 3 z dnia 21 czerwca 2005 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej, względnie w związku z art. 52 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 4 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej, zarządzania nią i monitorowania jej, oraz w związku z art. 11 i 16 rozporządzenia Komisji (WE) nr 885/2006 5 z dnia 21 czerwca 2006 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1290/2005 w zakresie akredytacji agencji płatniczych i innych jednostek, jak również rozliczenia rachunków EFGR i EFRROW. Według wnoszącej odwołanie w zaskarżonym wyroku Sąd naruszył prawo, uznając, że Komisja Europejska mogła wyłączyć z finansowania Unii Europejskiej wydatki dotyczące okresu, w odniesieniu do którego Republika Czeska nie miała możliwości przedstawienia swego stanowiska w procedurze wprowadzania korekt finansowych w dziedzinie rolnictwa.