Sprawa C-4/11: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hessischer Verwaltungsgerichtshof (Niemcy) w dniu 5 stycznia 2011 r. - Bundesrepublik Deutschland przeciwko Kavehowi Puidowi.
Dz.U.UE.C.2011.95.3/2
Akt nienormatywny(Sprawa C-4/11)
(2011/C 95/05)
Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 26 marca 2011 r.)
Sąd krajowy
Hessischer Verwaltungsgerichtshof
Strony w postępowaniu przed sądem krajowym
Strona skarżąca: Bundesrepublik Deutschland
Strona pozwana: Kaveh Puid
Pytania prejudycjalne
1) Czy art. 3 ust. 2 zdanie pierwsze rozporządzenia nr 343/2003(1), zgodnie z którym każde państwo członkowskie może rozpatrzyć wniosek o udzielenie azylu wniesiony do niego przez obywatela państwa trzeciego, nawet jeżeli na podstawie art. 3 ust. 1 tego rozporządzenia za takie rozpatrzenie odpowiedzialne jest inne państwo członkowskie ("odpowiedzialnym państwem członkowskim") ("prawo do przejęcia odpowiedzialności"), należy interpretować w ten sposób, że obowiązek skorzystania przez państwo członkowskie z uprawnienia przyznanego przez ten przepis w interesie osoby ubiegającej się o azyl może wynikać również z przyczyn, które nie są bezpośrednio związane z osobą samego ubiegającego się o azyl lub z innymi szczególnymi okolicznościami indywidualnego przypadku, lecz mają swe źródło w panującej w odpowiedzialnym państwie członkowskim sytuacji, która może zagrażać podstawowym prawom osób ubiegających się o azyl, przysługującym im na mocy Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej "kartą")?
2) W przypadku gdyby na pytanie pierwsze należało udzielić odpowiedzi twierdzącej:
Czy sytuacja, w której odpowiedzialne państwo członkowskie od dłuższego czasu i w sposób wyraźny nie spełnia jednego lub więcej z wymogów określonych w dyrektywie Rady 2003/9/WE z dnia 27 stycznia 2003 r. ustanawiającej minimalne normy dotyczące przyjmowania osób ubiegających się o azyl (Dz.U. L 31, s. 18) i w dyrektywie Rady 2005/85/WE z dnia 1 grudnia 2005 r. w sprawie ustanowienia minimalnych norm dotyczących procedur nadawania i cofania statusu uchodźcy w państwach członkowskich (Dz.U. L 326, s. 13), stanowi właściwą podstawę do objęcia państwa członkowskiego obowiązkiem skorzystania z uprawnienia do przejęcia odpowiedzialności z powodu sytuacji panującej w odpowiedzialnym państwie członkowskim w celu zapewnienia poszanowania praw podstawowych przewidzianych w art. 3 ust. 1, art. 4, art. 18, art. 19 ust. 2 i art. 47 karty?
3) W przypadku udzielenia na pytanie drugie odpowiedzi przeczącej:
Czy na państwie członkowskim ciąży obowiązek skorzystania z uprawnienia przyznanego w art. 3 ust. 2 zdanie pierwsze rozporządzenia nr 343/2003 w świetle wymienionych powyżej gwarancji ustanowionych w karcie tak czy inaczej wówczas, gdy w odpowiedzialnym państwie członkowskim istnieją szczególnie poważne nieprawidłowości, które istotnie podważają gwarancje procesowe osób ubiegających się o azyl lub mogą stanowić zagrożenie dla egzystencji lub fizycznej integralności osób ubiegających się o azyl, które zostaną przekazane?
4) W przypadku udzielenia na pytania drugie lub trzecie odpowiedzi twierdzącej:
Czy zobowiązanie państwa członkowskiego do skorzystania z uprawnienia przewidzianego w art. 3 ust. 2 rozporządzenia nr 343/2003 rodzi po stronie osoby ubiegającej się o azyl możliwe do dochodzenia na drodze prawnej prawo podmiotowe do domagania się przejęcia przez to państwo członkowskie odpowiedzialności za rozpatrzenie wniosku o udzielenie azylu?
______
(1) Rozporządzenie Rady (WE) z dnia 18 lutego 2003 r. ustanawiające kryteria i mechanizmy określania państwa członkowskiego właściwego dla rozpatrywania wniosku o azyl wniesionego w jednym z państw członkowskich przez obywatela państwa trzeciego (Dz.U. L 50, s. 1).