Sprawa C-397/18: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 11 września 2019 r. - DW v. Nobel Plastiques Ibérica SA.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2019.383.29

Akt nienormatywny

Wersja od: 11 listopada 2019 r.

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 11 września 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de lo Social no 3 de Barcelona - Hiszpania) - DW/Nobel Plastiques Ibérica SA

(Sprawa C-397/18) ¹

(Odesłanie prejudycjalne - Polityka społeczna - Dyrektywa 2000/78 WE - Równość traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy - Artykuł 2 ust. 2 lit. b) ppkt (ii) i art. 5 - Zakaz wszelkiej dyskryminacji ze względu na niepełnosprawność - Pracownik szczególnie podatny na ryzyka związane z pracą w rozumieniu prawa krajowego - Istnienie "niepełnosprawności" - Rozwiązanie umowy o pracę z przyczyn obiektywnych w oparciu o kryteria wydajności, wszechstronności na stanowiskach pracy w przedsiębiorstwie, a także absencji - Szczególnie niekorzystna sytuacja dla osób niepełnosprawnych - Dyskryminacja pośrednia - Racjonalne usprawnienia - Osoba, która nie jest kompetentna ani zdolna bądź dyspozycyjna do wykonywania najważniejszych czynności na danym stanowisku)

Język postępowania: hiszpański

(2019/C 383/31)

(Dz.U.UE C z dnia 11 listopada 2019 r.)

Sąd odsyłający

Juzgado de lo Social n^o 3 de Barcelona

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: DW

Strona pozwana: Nobel Plastiques Ibérica SA

przy udziale: Fondo de Garantía Salarial (Fogasa), Ministerio Fiscal

Sentencja

1) Wykładni dyrektywy Rady 2000/78/WE z dnia 27 listopada 2000 r. ustanawiającej ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy należy dokonywać w ten sposób, że stan zdrowia pracownika uznanego za szczególnie podatnego na ryzyka związane z pracą w rozumieniu prawa krajowego, który to stan nie pozwala temu pracownikowi na zajmowanie określonych stanowisk pracy, ponieważ stwarzałoby to zagrożenie dla jego zdrowia lub dla innych osób, wchodzi w zakres pojęcia "niepełnosprawności" w rozumieniu tej dyrektywy jedynie wówczas, gdy ten stan powoduje ograniczenie zdolności wynikające w szczególności z długotrwałego osłabienia funkcji fizycznych, umysłowych lub psychicznych, które w oddziaływaniu z różnymi barierami może utrudniać danej osobie pełne i skuteczne uczestnictwo w życiu zawodowym na równych zasadach z innymi pracownikami. Do sądu krajowego należy ustalenie, czy w rozpatrywanej w postępowaniu głównym sprawie przesłanki te są spełnione.

2) Wykładni art. 2 ust. 2 lit. b) ppkt (ii) dyrektywy 2000/78 należy dokonywać w ten sposób, że rozwiązanie umowy o pracę z pracownikiem niepełnosprawnym z "przyczyn obiektywnych" z tego powodu, że odpowiada on kryteriom, które pracodawca bierze pod uwagę w celu ustalenia osób, z którymi zamierza rozwiązać umowy o pracę, mianowicie: wydajność poniżej określonego wskaźnika, mniejsza wszechstronność na stanowiskach pracy w przedsiębiorstwie, a także wysoki wskaźnik absencji, stanowi pośrednią dyskryminację ze względu na niepełnosprawność w rozumieniu tego przepisu, chyba że pracodawca wprowadził uprzednio wobec tego pracownika racjonalne usprawnienia w rozumieniu art. 5 rzeczonej dyrektywy w celu zagwarantowania przestrzegania zasady równego traktowania osób niepełnosprawnych. Poczynienie stosownych ustaleń należy do sądu krajowego.

¹ Dz.U. C 294 z 20.8.2018.