Sprawa C-393/10: O’Brien v. Ministry of Justice (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2012.118.3/1

Akt nienormatywny

Wersja od: 21 kwietnia 2012 r.

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 1 marca 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Supreme Court of the United Kingdom - Zjednoczone Królestwo) - O'Brien przeciwko Ministry of Justice (poprzednio Department for Constitutional Affairs).

(Sprawa C-393/10)⁽¹⁾

(Porozumienie ramowe dotyczące pracy w niepełnym wymiarze czasu pracy - Pojęcie pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy, będących stroną umowy o pracę lub pozostających w stosunku pracy - Sędziowie pracujący w niepełnym wymiarze czasu pracy i wynagradzani na podstawie dniówek - Odmowa przyznania emerytury)

(2012/C 118/04)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 21 kwietnia 2012 r.)

Sąd krajowy

Supreme Court of the United Kingdom

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Dermod Patrick O'Brien

Strona pozwana: Ministry of Justice (poprzednio Department for Constitutional Affairs)

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Supreme Court of the United Kingdom - Wykładnia dyrektywy Rady 97/81/WE z dnia 15 grudnia 1997 r. dotyczącej Porozumienia ramowego dotyczącego pracy w niepełnym wymiarze godzin zawartego przez Europejską Unię Konfederacji Przemysłowych i Pracodawców/UNICE/, Europejskie Centrum Przedsiębiorstw Publicznych/CEEP/oraz Europejską Konfederację Związków Zawodowych/ETUC/(Dz.U. L 14, s. 9) - Pojęcie "pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu

pracy, będących stroną umowy o pracę, lub pozostających w stosunku pracy" (klauzula 2 pkt1 dyrektywy) - Sędziowie zatrudnieni w niepełnym wymiarze czasu pracy - Różnica w traktowaniu w zakresie uprawnień emerytalnych sędziów zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy i sędziów zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy oraz sędziów należących do poszczególnych kategorii sędziów zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy.

Sentencja

1) Wykładni prawa Unii należy dokonywać w ten sposób, że to do państw członkowskich należy zdefiniowanie pojęcia "pracowni[ków] [...] będących stroną umowy o pracę lub pozostających w stosunku pracy" zawartego w klauzuli 2 pkt 1 Porozumienia ramowego dotyczącego pracy w niepełnym wymiarze godzin, zawartego w dniu 6 czerwca 1997 r., które stanowi załącznik do dyrektywy Rady 97/81/WE z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie porozumienia ramowego dotyczącego pracy w niepełnym wymiarze godzin zawartego przez UNICE, CEEP i ETUC, zmienionej dyrektywą Rady 98/23/WE z dnia 7 kwietnia 1998 r., a w szczególności ustalenie, czy pojęcie to obejmuje sędziów, pod warunkiem że nie doprowadzi to do wyłączenia w sposób dowolny tej kategorii osób z dobrodziejstwa ochrony, jakiej udziela dyrektywa 97/81, zmieniona dyrektywą 98/23 i to porozumienie ramowe. Wyłączenie dobrodziejstwa tej ochrony można uznać za dopuszczalne jedynie w sytuacji, gdy stosunek łączący sędziów z Ministry of Justice jest ze swej istoty zasadniczo odmienny od tego, który łączy z pracodawcami osoby zatrudnione należące zgodnie z prawem krajowym do kategorii pracowników.

2) Porozumienie ramowe dotyczące pracy w niepełnym wymiarze godzin, zawarte w dniu 6 czerwca 1997 r., które stanowi załącznik do dyrektywy 97/81, zmienionej dyrektywą 98/23, należy interpretować w ten sposób, że stoi ono na przeszkodzie temu, by dla potrzeb dostępu do systemu emerytalnego prawo krajowe wprowadzało rozróżnienie między sędziami pracującymi w pełnym wymiarze czasu pracy a sędziami pracującymi w niepełnym wymiarze czasu pracy i wynagradzanymi na podstawie dniówek, chyba że obiektywne powody uzasadniają takie zróżnicowanie, co podlega ocenie sądu odsyłającego.

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 274 z 9.10.2010.