Sprawa C-392/11: Field Fisher Waterhouse LLP v. Commissioners for Her Majesty's Revenue and Customs (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2012.366.15/1

Akt nienormatywny

Wersja od: 24 listopada 2012 r.

Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 27 września 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Firsttier Tribunal (Tax Chamber) - Zjednoczone Królestwo) - Field Fisher Waterhouse LLP przeciwko Commissioners for Her Majesty's Revenue and Customs

(Sprawa C-392/11)⁽¹⁾

(Podatek VAT - Zwolnienie najmu nieruchomości - Najem lokali handlowych - Usługi związane z takim najmem - Kwalifikacja transakcji dla celów podatku VAT - Transakcja obejmująca jedno świadczenie lub kilka niezależnych świadczeń)

(2012/C 366/24)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 24 listopada 2012 r.)

Sąd krajowy

Firsttier Tribunal (Tax Chamber)

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Field Fisher Waterhouse LLP

Strona pozwana: Commissioners for Her Majesty's Revenue and Customs

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Firsttier Tribunal (Tax Chamber) - Wykładnia dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. L 347, s.1) - Zwolnienia na rzecz innej działalności - Zakres zwolnienia z podatku VAT najmu nieruchomości - Włączenie opłat za pewne usługi związane z korzystaniem z budynku i jego części wspólnych oraz z ich utrzymaniem - Kwalifikacja transakcji dla celów podatku VAT jako jednego świadczenia lub jako niezależnych świadczeń - Wykładnia wyroku Trybunału z dnia z dnia 11 czerwca 2009 r. w sprawie C-572/07 RLRE Tellmer Property

Sentencja

Wykładni dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy dokonywać w ten sposób, że najem nieruchomości i związane z tym najmem świadczenia usług takie jak będące przedmiotem postępowania przed sądem krajowym mogą stanowić jedno świadczenie z punktu widzenia podatku od wartości dodanej. W tym względzie przyznana wynajmującemu w umowie najmu możliwość rozwiązania tej umowy w przypadku, gdy najemca nie uiszcza dodatkowych opłat za najem, stanowi wskazówkę przemawiającą na rzecz występowania jednego świadczenia, chociaż nie jest w sposób bezwzględny elementem rozstrzygającym przy dokonywaniu oceny zaistnienia takiego świadczenia. Natomiast okoliczność, że świadczenia usług takie jak będące przedmiotem postępowania przed sądem krajowym mogą być co do zasady wykonane przez osobę trzecią, nie pozwala przyjąć, że świadczenia te nie mogą stanowić w okolicznościach tego postępowania jednego świadczenia. Do sądu krajowego należy ustalenie, czy w świetle wskazówek dotyczących wykładni udzielonych przez Trybunał w niniejszym wyroku oraz przy uwzględnieniu szczególnych okoliczności rzeczonej sprawy omawiane transakcje są do tego stopnia ze sobą powiązane, że należy je uznać za stanowiące jedno świadczenie w postaci najmu nieruchomości.

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 282 z 24.9.2011.