Sprawa C-39/18 P: Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 10 listopada 2017 r. w sprawie T-180/15, Icap plc i in./Komisja Europejska, wniesione w dniu 22 stycznia 2018 r. przez Komisję Europejską.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2018.142.26

Akt nienormatywny

Wersja od: 23 kwietnia 2018 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 10 listopada 2017 r. w sprawie T-180/15, Icap plc i in./Komisja Europejska, wniesione w dniu 22 stycznia 2018 r. przez Komisję Europejską

(Sprawa C-39/18 P)

Język postępowania: angielski

(2018/C 142/35)

(Dz.U.UE C z dnia 23 kwietnia 2018 r.)

Strony

Wnosząca odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: T. Christoforou, V. Bottka, M. Farley i B. Mongin, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania: Icap plc, Icap Management Services Ltd, Icap New Zealand Ltd (ICAP)

Żądania wnoszącej odwołanie

- uchylenie wyroku (pkt 281-299 oraz sentencji) w zakresie, w jakim Sąd uchyla w nim grzywny określone w art. 2 zaskarżonej decyzji;

- oddalenie zarzutów piątego i szóstego, dotyczących grzywien i podniesionych przez ICAP w skardze do Sądu oraz ustalenie odpowiedniej kwoty grzywien dla ICAP w ramach wykonywania przysługującego Trybunałowi nieograniczonego prawa orzekania;

- obciążenie ICAP całością kosztów tego postępowania oraz dostosowanie rozstrzygnięcia o kosztach figurującego w wyroku wydanym w pierwszej instancji w celu uwzględnienia wyniku niniejszego postepowania odwoławczego.

Zarzuty i główne argumenty

Komisja opiera swoje odwołanie na następującym jedynym zarzucie odwołania:

Komisja podnosi, że w wyroku w sprawie T-180/15, Icap plc i in./Komisja, EU:T:2017:795, Sąd zastosował w nieprawidłowy sposób orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości dotyczące obowiązku uzasadnienia, jakie jest wymagane przy nakładaniu grzywien. Wyrok Sądu odbiega bowiem od wiodącego wyroku w sprawie C-194/14 P, AC Treuhand/Komisja, EU:C:2015:717, pkt 66-68, i nakłada na Komisję surowszy obowiązek dotyczący uzasadnienia w sposób bardziej szczegółowy metody wykorzystanej przy obliczaniu grzywien nakładanych za naruszenia art. 101 TFUE, w szczególności w ramach stosowania pkt 37 wytycznych w sprawie grzywien. Odwołanie Komisji ma na celu skorygowanie poważnych naruszeń prawa popełnionych przez Sąd, które - jeśli zostaną zaakceptowane - naruszą zdolność Komisji do ustalania odpowiednich kwot grzywien w celu zapewnienia wystarczającego skutku odstraszającego. Aby osiągnąć ów cel, należy dysponować prawidłową wykładnią obowiązku uzasadnienia odpowiadającą wymogom orzecznictwa przypomnianym w wyroku w sprawie C-194/14 P, AC Treuhand, pkt 68. Natomiast surowszy obowiązek uzasadnienia w zakresie grzywien, który wymagałby ujawnienia wewnętrznych dyskusji oraz obliczeń dokonanych na etapach pośrednich, narusza zakres uznania, jakim dysponuje Komisji przy określaniu kwoty grzywien, w tym wówczas gdy Komisja opiera się na pkt 37 wytycznych w sprawie grzywien. Ów pkt 37 został wprowadzony właśnie po to, by Komisja mogła odejść od wytycznych w sprawie grzywien w nietypowych przypadkach, na przykład wtedy gdy grzywny zostają nałożone na pomocników. Jak przyznały sądy Unii, Komisja musi zachować swe uprawnienia dyskrecjonalne przy ustalaniu odpowiedniej kwoty grzywien.