Sprawa C-387/17: Presidenza del Consiglio dei Ministri v. Fallimento Traghetti del Mediterraneo SpA (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2019.93.11

Akt nienormatywny

Wersja od: 11 marca 2019 r.

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 23 stycznia 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Corte suprema di cassazione - Włochy) - Presidenza del Consiglio dei Ministri / Fallimento Traghetti del Mediterraneo SpA

(Sprawa C-387/17) ¹

Odesłanie prejudycjalne - Pomoc państwa - Pomoc istniejąca i pomoc nowa - Kwalifikacja - Rozporządzenie (WE) nr 659/1999 - Artykuł 1 lit. b) ppkt (iv) i (v) - Zasady pewności prawa oraz ochrony uzasadnionych oczekiwań - Możliwość stosowania - Pomoc przyznana przed liberalizacją rynku początkowo zamkniętego dla konkurencji - Powództwo o odszkodowanie przeciwko państwu członkowskiemu wniesione przez konkurenta spółki będącej beneficjentem

Język postępowania: włoski

(2019/C 93/13)

(Dz.U.UE C z dnia 11 marca 2019 r.)

Sąd odsyłający

Corte suprema di cassazione

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Presidenza del Consiglio dei Ministri

Strona pozwana: Fallimento Traghetti del Mediterraneo SpA

Sentencja

1) Subwencje przyznane na rzecz przedsiębiorstwa przed terminem liberalizacji odnośnego rynku, takie jak subwencje, których dotyczy postępowanie główne, nie mogą zostać zakwalifikowane jako pomoc istniejąca jedynie z powodu braku formalnej liberalizacji tego rynku w momencie ich przyznania, jeżeli subwencje te mogły mieć wpływ na wymianę handlową pomiędzy państwami członkowskimi i zakłócać konkurencję lub grozić jej zakłóceniem, czego sprawdzenie należy do sądu odsyłającego.

2) Artykuł 1 lit. b) ppkt (iv) rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania art. [108 TFUE] należy interpretować w ten sposób, że nie ma on zastosowania do sytuacji takiej jak rozpatrywana w postępowaniu głównym. W zakresie, w jakim subwencje rozpatrywane w postępowaniu głównym zostały przyznane z naruszeniem obowiązku uprzedniego zgłoszenia ustanowionego w art. 93 ust. 3 traktatu EWG, podmioty państwowe nie mogą powoływać się na zasadę ochrony uzasadnionych oczekiwań. W sytuacji takiej jak rozpatrywana w postępowaniu głównym, w której powództwo o odszkodowanie przeciwko państwu członkowskiemu zostało wniesione przez konkurenta spółki będącej beneficjentem, zasada pewności prawa nie pozwala narzucić skarżącemu, poprzez stosowanie w drodze analogii, terminu przedawnienia takiego jak ustalony w art. 15 ust. 1 tego rozporządzenia.

¹ Dz.U. C 338 z 9.10.2017.