Sprawa C-383/13 PPU: M. G., N. R. v. Staatssecretaris van Veiligheid en Justitie (orzeczenie wstępne).
Dz.U.UE.C.2013.325.8/1
Akt nienormatywny(Sprawa C-383/13 PPU) 1
(Wizy, azyl, imigracja i inne polityki związane ze swobodnym przepływem osób - Polityka imigracyjna - Nielegalna imigracja i nielegalny pobyt - Repatriacja osób nielegalnie przebywających - Dyrektywa 2008/115/WE - Powrót nielegalnie przebywających obywateli państwa trzeciego - Postępowanie w sprawie wydalenia z terytorium - Środek detencyjny - Przedłużenie stosowania środka detencyjnego - Artykuł 15 ust. 2 i 6 - Prawo do obrony - Prawo do bycia wysłuchanym - Naruszenie - Konsekwencje)
(2013/C 325/11)
Język postępowania: niderlandzki
(Dz.U.UE C z dnia 9 listopada 2013 r.)
Sąd odsyłający
Raad van State
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: M. G., N. R.
Strona pozwana: Staatssecretaris van Veiligheid en Justitie
Przedmiot
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Raad van State - Wykładnia art. 41 ust. 2 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (Dz.U. 2000, C 364, s. 1) oraz art. 15 ust. 6 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/115/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie wspólnych norm i procedur stosowanych przez państwa członkowskie w odniesieniu do powrotów nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich (Dz.U. L 348, s. 98) - Środek detencyjny - Przedłużenie - Brak współpracy danych obywateli w ramach procedury wydalenia - Naruszenie prawa do obrony - Prawo każdego do bycia wysłuchanym przed zastosowaniem względem niego indywidualnego środka o niekorzystnych skutkach
Sentencja
Wykładni prawa Unii, a w szczególności art. 15 ust. 2 i 6 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/115/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie wspólnych norm i procedur stosowanych przez państwa członkowskie w odniesieniu do powrotów nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich należy dokonywać w ten sposób, że w sytuacji, gdy w ramach postępowania administracyjnego wydano decyzję o przedłużeniu stosowania środka detencyjnego z naruszeniem prawa do bycia wysłuchanym, sąd krajowy, którego zadaniem jest ocena zgodności tej decyzji z prawem, może uchylić stosowanie środka detencyjnego tylko wówczas, gdy uzna, w świetle wszystkich okoliczności faktycznych i prawnych każdego poszczególnego przypadku, że takie naruszenie rzeczywiście pozbawiło osobę, która się na nie powołuje, możliwości lepszego przedstawienia swojej linii obrony w takim zakresie, że rozpatrywane postępowanie administracyjne mogło doprowadzić do odmiennego rezultatu.