Sprawa C-383/09: Skarga wniesiona w dniu 25 września 2009 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Francuskiej.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2009.312.16/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 19 grudnia 2009 r.

Skarga wniesiona w dniu 25 września 2009 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Francuskiej

(Sprawa C-383/09)

(2009/C 312/26)

(Dz.U.UE C z dnia 19 grudnia 2009 r.)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: O. Beynet i D. Recchia, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Francuska

Żądania strony skarżącej

– stwierdzenie, że nie ustanawiając programu środków pozwalających na ścisłą ochronę gatunku Cricetus cricetus (chomik europejski), Republika Francuska uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy art. 12 ust. 1 lit. d) dyrektywy 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory⁽¹⁾;

– obciążenie Republiki Francuskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Komisja Europejska w swojej skardze zarzuca stronie pozwanej nieustanowienie, jak tego wymagają postanowienia art. 12 dyrektywy 92/43/EWG, systemu ścisłej ochrony gatunku Cricetus cricetus (chomik europejski) w Alzacji, która stanowi obszar naturalnego występowania tego gatunku we Francji.

Według skarżącej, badanie liczby nor tego zwierzęcia wykazało znaczący spadek ich liczby w ostatnich latach, ponieważ liczba nor spadła z 1167 w 2001 r. do tylko 161 w 2007 r. W tych okolicznościach, gatunkowi temu, zagrożonemu zarówno ze strony niekorzystnych praktyk rolniczych jak i ze strony rozwoju urbanistycznego, zagraża kompletne wyginięcie w najbliższej przyszłości.

Komisja przyznaje w swojej skardze, że strona pozwana uwzględniła te problemy poprzez przyjęcie środków dotyczących zarówno działań urbanistycznych jak i praktyk rolniczych, lecz środki te okazują się zupełnie niewystarczające.

Po pierwsze trzy obszary działań priorytetowych, stanowiące obszary, na których koncentrują się największe wysiłki ochrony gatunku, pokrywają tylko niewielką część terytorium będącego naturalnym siedliskiem tego zwierzęcia, ponieważ dwie trzecie istniejących nor znajduje się poza tymi obszarami stanowiącymi jedynie 2 % ziemi korzystnej dla chomika europejskiego. Tymczasem, aby środki ochrony tego gatunku miały być skuteczne, należałoby co najmniej przyjąć jako punkt odniesienia występowanie chomika europejskiego w 1990 r., a nie w 2000 r.

Po drugie same środki ochrony są bardzo niewystarczające. Komisja ubolewa w tym zakresie w szczególności nad brakiem jasności normatywnej w odniesieniu do obszarów, które mogą być ponownie zamieszkałe przez chomika europejskiego. Administracja krajowa korzysta bowiem ze zbyt dużego zakresu uznania przy przyznawaniu odstępstw dla projektów rozwoju urbanistycznego na terenach będących siedliskiem chomików, a ponadto istnieje duża niepewność odnośnie do środków kompensacyjnych podejmowanych celem ochrony tego gatunku.

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 206, s. 7.