Sprawa C-380/16: Skarga wniesiona w dniu 8 lipca 2016 r. - Komisja Europejska/Republika Federalna Niemiec.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2016.314.14

Akt nieoceniany

Wersja od: 29 sierpnia 2016 r.

Skarga wniesiona w dniu 8 lipca 2016 r. - Komisja Europejska/Republika Federalna Niemiec

(Sprawa C-380/16)

Język postępowania: niemiecki

(2016/C 314/20)

(Dz.U.UE C z dnia 29 sierpnia 2016 r.)

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: M. Owsiany-Hornung i M. Wasmeier, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Federalna Niemiec

Żądania strony skarżącej

Strona skarżąca wnosi o:

- orzeczenie, że zgodnie z art. 258 ust. 1 traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej Republika Federalna Niemiec uchybiła swoim zobowiązaniom wynikającym z art. 73 oraz art. 306 - 310 dyrektywy w sprawie podatku od wartości dodanej (dyrektywa nr 2006/112/WE) w ten sposób, że wyłącza z procedury szczególnej dla biur podróży usługę przewozu na rzecz podatników, którzy wykorzystują te świadczenia dla celów swojego przedsiębiorstwa, i zezwala biurom podróży - w zakresie, w jakim ww. procedura szczególna znajduje zastosowanie względem tych podmiotów - na określenie w sposób zryczałtowany podstawy opodatkowania w odniesieniu do kategorii świadczeń i względem każdego okresu opodatkowania;

- obciążenie Republiki Federalnej Niemiec kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżąca podnosi, że obowiązujące w Niemczech przepisy dotyczące obliczania podatku od wartości dodanej w związku z usługami podróży są niezgodne z dyrektywą 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej ¹ . Dyrektywa ta przewiduje w art. 306 - 310 procedura szczególna, zgodnie z którym usługi podróży świadczone przez biuro podróży na rzecz klienta należy rozumieć jako pojedynczą usługę. Prawo niemieckie w tym zakresie w sposób niedopuszczalny odbiega od tego uregulowania.

Po pierwsze, nie jest dopuszczalne wyłączenie stosowania procedury szczególnej względem podatników, którzy korzystają z usług podróży dla celów swoich przedsiębiorstw. Trybunał sprawiedliwości już swoim wyroku z dnia 26 września 2013 r. w sprawie C-189/11 ² , Komisja/Hiszpania stwierdził, że procedura szczególna podlega stosowaniu nie tylko względem usług świadczonych na rzecz prywatnych konsumentów, lecz również względem usług świadczonych na rzecz przedsiębiorstw będących podatnikami. Państwa członkowskie nie dysponują prawem ograniczenia procedury do pierwszej kategorii podmiotów.

Po drugie, przewidziana w niemieckich przepisach dotyczących podatku od wartości dodanej metoda obliczania podatku jest niezgodna z dyrektywą 2006/112/WE. Zgodnie z art. 73 oraz 306 - 310 tego aktu podstawę obliczenia podatku należy ustalić w sposób oddzielny dla każdej podróży. Niemieckie przepisy zezwalają natomiast na ryczałtowe obliczenie marży handlowej w odniesieniu do "kategorii usług" wzgl. w odniesieniu do podróży w pewnym okresie. Trybunał również stwierdził w ww. wyroku, że takie określenie w sposób ogólny nie odpowiada wspólnemu systemowi podatku od wartości dodanej.

¹ Dz.U. L 347, s. 1.

² ECLI:EU:C:2013:587