Sprawa C-377/18: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 5 września 2019 r. - postępowanie karne przeciwko AH, PB, CX, KM, PH.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2019.383.27

Akt nienormatywny
Wersja od: 11 listopada 2019 r.

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 5 września 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Spetsializiran nakazatelen sad - Bułgaria) - postępowanie karne przeciwko AH, PB, CX, KM, PH
(Sprawa C-377/18) 1

(Odesłanie prejudycjalne - Współpraca wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych - Dyrektywa (UE) 2016/343 - Artykuł 4 ust. 1 - Domniemanie niewinności - Publiczne wypowiedzi o winie - Ugoda zawarta między prokuratorem a sprawcą przestępstwa - Orzecznictwo krajowe przewidujące podanie tożsamości oskarżonych, którzy nie zawarli takiej ugody - Karta praw podstawowych - Artykuł 48)

Język postępowania: bułgarski

(2019/C 383/29)

(Dz.U.UE C z dnia 11 listopada 2019 r.)

Sąd odsyłający

Spetsializiran nakazatelen sad

Strony w postępowaniu głównym

AH, PB, CX, KM, PH

Sentencja

Artykuł 4 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/343 z dnia 9 marca 2016 r. w sprawie wzmocnienia niektórych aspektów domniemania niewinności i prawa do obecności na rozprawie w postępowaniu karnym należy interpretować w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie temu, by ugoda, w której oskarżony przyznaje się do winy w zamian za obniżenie kary, która to ugoda powinna zostać zatwierdzona przez sąd krajowy, wymieniała wyraźnie jako współsprawców danego przestępstwa nie tylko tego oskarżonego, lecz także innych oskarżonych, którzy nie przyznali się do winy i przeciwko którym toczy się odrębne

postępowanie karne, pod warunkiem, po pierwsze, że informacja ta jest niezbędna do dokonania kwalifikacji odpowiedzialności prawnej oskarżonego, który zawarł wspomnianą ugodę, a po drugie, że ugoda ta wskazuje wyraźnie, że przeciwko tym pozostałym oskarżonym toczy się odrębne postępowanie karne i że ich wina nie została stwierdzona zgodnie z prawem.

1 Dz.U. C 294 z 20.8.2018.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.