Sprawa C-375/11: Belgacom SA, Mobistar SA, KPN Group Belgium SA v. État belg (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2013.156.7/1

Akt nienormatywny

Wersja od: 1 czerwca 2013 r.

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 21 marca 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour constitutionnelle - Belgia) - Belgacom SA, Mobistar SA, KPN Group Belgium SA przeciwko État belge

(Sprawa C-375/11)⁽¹⁾

(Usługi telekomunikacyjne - Dyrektywa 2002/20/WE - Artykuły 3 i 12-14 - Prawo użytkowania częstotliwości radiowych - Opłaty za prawo użytkowania częstotliwości radiowych - Jednorazowe opłaty za przyznanie i przedłużenie obowiązywania prawa użytkowania częstotliwości radiowych - Metoda obliczania - Zmiana istniejących praw)

(2013/C 156/09)

Język postępowania: francuski

(Dz.U.UE C z dnia 1 czerwca 2013 r.)

Sąd odsyłający

Cour constitutionnelle

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Belgacom SA, Mobistar SA, KPN Group Belgium SA

Strona pozwana: État belge

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Cour constitutionnelle (Belgia) - Wykładnia art. 3, 12, 13 i art. 14 ust. 1 i 2 dyrektywy 2002/20/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie zezwoleń na udostępnienie sieci i usług łączności elektronicznej (dyrektywy o zezwoleniach) (Dz.U. L 108, s. 21) - Uregulowania krajowe zobowiązujące operatorów posiadających indywidualne prawa do użytkowania częstotliwości telefonii ruchomej do uiszczenia opłaty jednorazowej w ramach zezwoleń na utworzenie i obsługę na ich terytorium sieci telefonii ruchomej na okres piętnastu lat - Przedłużenie indywidualnych praw operatorów - Spoczywający na operatorach ubiegających się o uzyskanie nowych praw obowiązek uiszczenia opłaty jednorazowej, ustalonej w drodze aukcji, w wysokości przekraczającej opłaty roczne - Dopuszczalność

Sentencja

1) Artykuły 12 i 13 dyrektywy 2002/20/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie zezwoleń na udostępnienie sieci i usług łączności elektronicznej (dyrektywy o zezwoleniach) należy interpretować w ten sposób, że nie stoją one na przeszkodzie nałożeniu przez państwo członkowskie na operatorów telefonii ruchomej posiadających prawa użytkowania częstotliwości radiowych jednorazowej opłaty należnej zarówno z tytułu nowego uzyskania praw użytkowania częstotliwości radiowych, jak i z tytułu przedłużenia obowiązywania tych praw, istniejącej obok nie tylko opłaty rocznej za przydział częstotliwości służącej sprzyjaniu optymalnemu wykorzystaniu zasobów, lecz również obok opłaty pokrywającej koszty zarządzania wydawaniem zezwoleń, z zastrzeżeniem, że opłaty te rzeczywiście służą zapewnieniu optymalnego wykorzystania zasobu, jaki stanowią częstotliwości, że są one obiektywnie uzasadnione, jawne, niedyskryminujące i proporcjonalne stosownie do ich przeznaczenia, oraz że uwzględniają cele określone w art. 8 dyrektywy 2002/21/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności elektronicznej (dyrektywy ramowej), co powinien zbadać sąd odsyłający.

Z tym samym zastrzeżeniem ustalenie opłaty za prawo użytkowania częstotliwości radiowych poprzez odniesienie bądź do pierwotnej jednorazowej opłaty koncesyjnej obliczonej na podstawie liczby częstotliwości i liczby miesięcy, których dotyczyło prawo użytkowania częstotliwości, bądź do kwot wynikających z aukcji, może być właściwą metodą określenia wartości częstotliwości.

2) Artykuł 14 ust. 1 dyrektywy 2002/20 należy interpretować w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie nałożeniu przez państwo członkowskie na operatora telefonii ruchomej opłaty takiej jak opłata sporna w postępowaniu głównym, z zastrzeżeniem, że zmiana ta będzie obiektywnie uzasadniona i proporcjonalna oraz że zostanie zakomunikowana z wyprzedzeniem wszystkim zainteresowanym stronom, aby umożliwić im wyrażenie ich stanowiska, co sąd odsyłający powinien zbadać w świetle okoliczności sprawy, której dotyczy postępowanie główne.

3) Artykuł 14 ust. 2 dyrektywy 2002/20 należy interpretować w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie nałożeniu przez państwo członkowskie na operatora telefonii ruchomej opłaty takiej jak opłata sporna w postępowaniu głównym.

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 282 z 24.9.2011.