Sprawa C-373/15 P: Odwołanie od wyroku Sądu (dziewiąta izba) wydanego w dniu 30 kwietnia 2015 r. w sprawie T-259/13 Francja/Komisja, wniesione w dniu 15 lipca 2015 r. przez Republikę Francuską.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2015.294.48

Akt nieoceniany

Wersja od: 7 września 2015 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (dziewiąta izba) wydanego w dniu 30 kwietnia 2015 r. w sprawie T-259/ 13 Francja/Komisja, wniesione w dniu 15 lipca 2015 r. przez Republikę Francuską

(Sprawa C-373/15 P)

Język postępowania: francuski

(2015/C 294/59)

(Dz.U.UE C z dnia 7 września 2015 r.)

Strony

Wnosząca odwołanie: Republika Francuska (przedstawiciele: F. Alabrune, G. de Bergues, D. Colas i C. Candat, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska, Królestwo Hiszpanii

Żądania wnoszącej odwołanie

- uchylenie części wyroku Sądu Unii Europejskiej z dnia 30 kwietnia 2015 r. w sprawie T-259/13 Francja/Komisja;

- definitywne rozstrzygnięcie sporu poprzez stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej Komisji 2013/123/UE wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR), Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) ¹ w zakresie, w jakim wyłącza ona z finansowania określone wydatki dokonane przez Republikę Francuską, dotyczące osi 2 francuskiego programu rozwoju obszarów wiejskich w odniesieniu do lat finansowych 2008 i 2009, lub odesłanie sprawy do Sądu w celu rozstrzygnięcia sporu;

- rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów w orzeczeniu kończącym postepowanie w sprawie.

Zarzuty i główne argumenty

W uzasadnieniu odwołania rząd francuski podnosi trzy zarzuty skierowane przeciwko zaskarżonemu wyrokowi.

W ramach zarzutu pierwszego rząd francuski utrzymuje, ze Sąd naruszył prawo, nie podnosząc z urzędu zarzutu naruszenia istotnych wymogów proceduralnych, w sytuacji gdy Komisja wydala sporną decyzję po upływie rozsądnego terminu.

W zarzucie drugim, podniesionym posiłkowo, rząd francuski twierdzi, że Sąd naruszył prawo, uznając, że Komisja nie naruszyła art. 10 i 14 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1975/2006 z dnia 7 grudnia 2006 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1698/2005 w zakresie wprowadzenia procedur kontroli, jak również wzajemnej zgodności w odniesieniu do środków wsparcia rozwoju obszarów wiejskich ² (zwanego dalej "rozporządzeniem 1975/2006"), nakładając na władze francuskie obowiązek przeliczania zwierząt podczas kontroli na miejscu przeprowadzanych w ramach środków pomocy "Indemnités compensatoires des handicaps naturels" (dodatki wyrównawcze z tytułu niekorzystnych warunków naturalnych, "pomoc ICHN").

W ramach podniesionego posiłkowo zarzutu trzeciego rząd francuski utrzymuje, że Sąd naruszył prawo, uznając, ze kontrole na miejscu przeprowadzone w ramach zarządzania identyfikacją bydła lub premiami za owce nie stanowią kontroli na miejscu w rozumieniu art. 12 i nast. rozporządzenia 1975/2006.

W konsekwencji zaskarżony wyrok powinien zostać uchylony w zakresie, w jakim oddalono w nim pierwszy zarzut zmierzający do stwierdzenia nieważności, podniesiony przez rząd francuski przeciwko spornej decyzji Komisji.

¹ Dz.U. L 67, s. 20.

² Dz.U. L 368, s. 74.