Sprawa C-365/09 P: Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (ósma izba) wydanego w dniu 8 lipca 2009 r. w sprawie T-225/08 Mineralbrunnen Rhön-Sprudel Egon Schindel GmbH przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory); uczestnik postępowania: Schwarzbräu GmbH; wniesione w dniu 14 września 2009 r. przez Mineralbrunnen Rhön-Sprudel Egon Schindel GmbH.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2009.267.49

Akt nienormatywny

Wersja od: 7 listopada 2009 r.

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (ósma izba) wydanego w dniu 8 lipca 2009 r. w sprawie T- 225/08 Mineralbrunnen Rhön-Sprudel Egon Schindel GmbH przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory); uczestnik postępowania: Schwarzbräu GmbH; wniesione w dniu 14 września 2009 r. przez Mineralbrunnen Rhön- Sprudel Egon Schindel GmbH

(Sprawa C-365/09 P)

(2009/C 267/82)

Język postępowania: niemiecki

(Dz.U.UE C z dnia 7 listopada 2009 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Mineralbrunnen Rhön-Sprudel Egon Schindel GmbH (przedstawiciel: adwokat P. Wadenbach)

Druga strona postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), Schwarzbräu GmbH

Żądania wnoszącego odwołanie

– uchylenie wyroku Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich z dnia 8 lipca 2009 r. w sprawie T-225/08;

– stwierdzenie nieważności decyzji Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 8 kwietnia 2008 r. (sprawa R 877/2004-4);

– unieważnienie w całości wspólnotowego znaku towarowego nr 505.552 "ALASKA" z powodu istnienia bezwzględnej podstawy odmowy rejestracji;

– obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Niniejsze odwołanie zostało wniesione od wyroku Sądu Pierwszej Instancji, na mocy którego oddalono skargę wnoszącej odwołanie na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego z dnia 8 kwietnia 2008 r. W decyzji tej Izba Odwoławcza utrzymała w mocy oddalenie przez Wydział Unieważnień złożonego przez wnoszącą odwołanie wniosku o unieważnienie graficznego wspólnotowego znaku towarowego "ALASKA". Wniosek dotyczył wszystkich objętych rejestracją towarów należących do klasy 32 (wody mineralne i gazowane oraz inne napoje bezalkoholowe; napoje owocowe i soki owocowe; syropy i inne preparaty do produkcji napojów).

Strony prowadzą zasadniczo spór co do tego, czy istnieje bezwzględna podstawa odmowy rejestracji w postaci konieczności pozostawienia do swobodnego używania oznaczenia pochodzenia geograficznego.

Wnosząca odwołanie zarzuca Sądowi dokonanie błędnej wykładni art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 40/94, zwłaszcza jeśli brać pod uwagę zasady wypracowane w orzecznictwie.

Zgodnie z wyżej wspomnianym przepisem rozporządzenia nr 40/94, aby odmówić rejestracji wspólnotowego znaku towarowego wystarczy, by ten składał się wyłącznie z oznaczeń lub wskazówek mogących służyć w obrocie do oznaczania pochodzenia geograficznego. Wynika z tego, że określenia geograficzne, które mogą być używane przez przedsiębiorstwa, winny pozostać do dyspozycji jako oznaczenia pochodzenia geograficznego w odniesieniu do określonej kategorii towarów. Stosowanie wspomnianego przepisu rozporządzenia nr 40/94 nie zależy od istnienia konkretnej, aktualnej lub istotnej konieczności pozostawienia do swobodnego używania.

Gdyby Sąd prawidłowo zastosował art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 40/94 i wypracowane w orzecznictwie zasady, musiałby dojść do wniosku, że na Alasce znajdują się największe zasoby wody pitnej w Stanach Zjednoczonych, że właściwy krąg odbiorców kojarzy Alaskę z naturalną obfitością czystej wody w jej różnych postaciach, że produkcja wody mineralnej na Alasce odbywa się na istotną gospodarczo skalę oraz że jej sprzedaż ma już miejsce we Wspólnocie, tak więc można poważnie liczyć się z zwiększeniem tej sprzedaży. Wynika z tego jednoznacznie, że określenie "ALASKA" będzie mogło być w przyszłości używane przez konkurentów jako oznaczenie pochodzenia geograficznego.

Zamiast tego Sąd błędnie zastosował art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 40/94 i wypracowane w orzecznictwie zasady, ustanawiając w drodze badania dogodności dodatkowe, wykraczające poza wspomniane zasady wymogi zależne od tego, czy sprzedaż wody mineralnej z Alaski we Wspólnocie jest racjonalna z gospodarczego punktu widzenia (poziom konkurencji, koszty transportu). Te dodatkowe wymogi są w świetle uregulowania zawartego w art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 40/94, a w szczególności w świetle zasad wypracowanych w orzecznictwie zbyt rygorystyczne i prowadzą do zbyt szerokiej wykładni, która jest niezgodna z celem tego przepisu prawa wspólnotowego.