Sprawa C-364/11: Mostafa Abed El Karem El Kott, Chadi Amin A Radi, Hazem Kamel Ismail v. Bevándorlási és Állampolgársági Hivatal (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2013.46.8

Akt nienormatywny

Wersja od: 16 lutego 2013 r.

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 19 grudnia 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Fővárosi Bíróság - Węgry) - Mostafa Abed El Karem El Kott, Chadi Amin A Radi, Hazem Kamel Ismail przeciwko Bevándorlási és Állampolgársági Hivatal

(Sprawa C-364/11)⁽¹⁾

(Dyrektywa 2004/83/WE - Minimalne normy dotyczące warunków przyznania statusu uchodźcy lub statusu ochrony uzupełniającej - Bezpaństwowcy pochodzenia palestyńskiego, którzy rzeczywiście korzystali z pomocy Agencji Narodów Zjednoczonych dla Pomocy Uchodźcom Palestyńskim na Bliskim Wschodzie (UNRWA) - Prawo tych bezpaństwowców do uznania ich za uchodźców na podstawie art. 12 ust. 1 lit. a) zdanie drugie dyrektywy 2004/83 - Przesłanki stosowania - Ustanie pomocy UNRWA "z jakichkolwiek powodów" - Dowód - Konsekwencje dla osób ubiegających się o nadanie statusu uchodźcy - Uprawnienie, aby ipso facto stać się beneficjentami [tej] dyrektywy - Automatyczne uznanie za "uchodźcę" w rozumieniu art. 2 lit. c) tej dyrektywy i nadanie statusu uchodźcy na podstawie jej art. 13)

(2013/C 46/14)

Język postępowania: węgierski

(Dz.U.UE C z dnia 16 lutego 2013 r.)

Sąd odsyłający

Fővárosi Bíróság

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Mostafa Abed El Karem El Kott, Chadi Amin A Radi, Hazem Kamel Ismail

Strona pozwana: Bevándorlási és Állampolgársági Hivatal

Przy udziale: ENSZ Menekültügyi Főbiztossága

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Fővárosi Bíróság - Wykładnia art. 12 ust. 1 lit. a) dyrektywy Rady 2004/83/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie minimalnych norm dla kwalifikacji i statusu obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako uchodźców lub jako osoby, które z innych względów potrzebują międzynarodowej ochrony oraz zawartości przyznawanej ochrony (Dz.U. L 304, s. 2 - wyd. spec. w jęz. polskim, rozdz. 19, t. 7, s. 96) - Bezpaństwowiec pochodzenia palestyńskiego korzystający z ochrony Agencji Narodów Zjednoczonych dla Pomocy Uchodźcom Palestyńskim na Bliskim Wschodzie (UNRWA) - Prawo tego bezpaństwowca do powoływania się ipso facto na dyrektywę w przypadku ustania ochrony zapewnianej przez ten organ - Warunki na jakich można przyjąć, iż ochrona ta ustała - Pojęcie "bycia beneficjentem systemu dyrektywy"

Sentencja

1) Artykuł 12 ust. 1 lit. a) zdanie drugie dyrektywy Rady 2004/83/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie minimalnych norm dla kwalifikacji i statusu obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako uchodźców lub jako osoby, które z innych względów potrzebują międzynarodowej ochrony, oraz zawartości przyznawanej ochrony należy interpretować w ten sposób, że ustanie ochrony lub pomocy organu lub agencji Narodów Zjednoczonych innych niż UNHCR "z jakichkolwiek powodów" odnosi się też do sytuacji, w której osoba, która rzeczywiście korzystała z tej ochrony lub pomocy, przestaje z niej korzystać z przyczyn pozostających poza jej kontrolą i niezależnych od jej woli. Właściwe organy krajowe państwa odpowiedzialnego za rozpatrywanie wniosku o udzielenie azylu złożonego przez taką osobę winne są ustalić, na podstawie indywidualnej oceny każdego wniosku, czy osoba ta została zmuszona do opuszczenia obszaru działań tego organu lub tej agencji, co ma miejsce w przypadku gdy bezpieczeństwo osobiste tej osoby było poważnie zagrożone, zaś właściwa agencja nie miała możliwości zapewnienia jej na tym obszarze warunków do życia zgodnych z zadaniami, których wykonanie zostało jej powierzone.

2) Artykuł 12 ust. 1 lit. a) zdanie drugie dyrektywy 2004/83 należy interpretować w ten sposób, że w sytuacji gdy właściwe organy państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrywanie wniosków o azyl ustaliły, iż wnioskodawca spełnia wymóg ustania ochrony lub pomocy Agencji Narodów Zjednoczonych dla Pomocy Uchodźcom Palestyńskim na Bliskim Wschodzie (UNRWA), uprawnienie, aby "ipso facto stać się beneficjentami [tej] dyrektywy" implikuje konieczność uznania wnioskodawcy przez to państwo członkowskie za uchodźcę w rozumieniu art. 2 lit. c) tej dyrektywy i automatycznego przyznania mu statusu uchodźcy, pod warunkiem że do wnioskodawcy tego nie znajdują zastosowania art. 12 ust. 1 lit. b), art. 12 ust. 2 lub art. 12 ust. 3 tej dyrektywy.

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 347 z 26.11.2011.