Sprawa C-36/12 P: Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 16 listopada 2011 r. w sprawie T-78/08 Armando Álvarez przeciwko Komisji Europejskiej, wniesione w dniu 25 stycznia 2012 r. przez Armando Álvarez SA.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2012.89.16

Akt nienormatywny

Wersja od: 24 marca 2012 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 16 listopada 2011 r. w sprawie T-78/08 Armando Álvarez przeciwko Komisji Europejskiej, wniesione w dniu 25 stycznia 2012 r. przez Armando Álvarez SA

(Sprawa C-36/12 P)

(2012/C 89/25)

Język postępowania: hiszpański

(Dz.U.UE C z dnia 24 marca 2012 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Armando Álvarez SA (przedstawiciele: E. Garayar Gutiérrez i M. Troncoso Ferrer, adwokaci)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

– dopuszczenie niniejszego odwołania

– uchylenie wyroku Sądu z dnia 16 listopada 2011 r. w sprawie T-78/08 Armando Álvarez przeciwko Komisji i w konsekwencji decyzji Komisji C(2005) 4634 wersja ostateczna z dnia 30 listopada 2005 r. w sprawie COMP/ F/38.354 w zakresie dotyczącym odpowiedzialności przypisanej Armando Álvarez SA;

– obciążenie Komisji kosztami postępowania w dwóch instancjach.

Zarzuty i główne argumenty

1) Zarzut podstawowy: oparty na złamaniu prawa i naruszeniu prawa do obrony w ramach analizy odpowiedzialności wnoszącej odwołanie z tytułu naruszenia.

Sąd przypisał Armando Álvarez odpowiedzialność z tytułu naruszenia w charakterze bezpośredniego uczestnika kartelu, uzyskując tym samym nie tylko nowego uzasadnienia, lecz również podstawy przypisania, odmienne od tych, które znajdują się w zaskarżonej decyzji. Z drugiej strony Sąd odrzucił argumenty skargi uznając, że są niewystarczające do obalenia domniemania rzeczywistej kontroli Armando Álvarez SA względem swojej filii. Niemniej jednak ciężar dowodu spoczywa całkowicie na Komisji, ponieważ w zaskarżonej decyzji Komisja nie ustanawia domniemania, zgodnie z którym kontrolę nad filią faktycznie sprawowała wnosząca odwołanie i stąd to nie do niej należy obalenie tego domniemania.

Tym sposobem Sąd błędnie zastosował pojęcia uczestnictwa w naruszeniu i przypisania odpowiedzialności z jego tytułu oraz naruszył prawo do obrony wnoszącej odwołanie.

2) Zarzut podniesiony subsydiarnie, oparty na braku uzasadnienia argumentów dotyczących braku rzeczywistej kontroli Armando Álvarez SA względem Aspla

Tytułem subsydiarnym, jeśli należałoby przyjąć teorię bezpośredniego przypisania odpowiedzialności Armando Álvarez SA za zachowanie niezgodne z art. 101 TFUE i zastosować domniemanie odpowiedzialności spółki dominującej/filii, co nie miało miejsca, Sąd ogranicza się do stwierdzenia, że argumenty powołane przez Armando Álvarez SA nie podważają odpowiedzialności tej spółki, bez zbadania argumentów faktycznie przytoczonych w skardze o stwierdzenie nieważności. W konsekwencji wyrok Sądu obciążony jest ewidentnym brakiem uzasadnienia.