Sprawa C-358/16: UBS Europe SE, uprzednio UBS (Luxembourg) SA, Alain Hondequin i inni (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2018.408.5

Akt nienormatywny

Wersja od: 12 listopada 2018 r.

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 13 września 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour administrative - Luksemburg) - UBS Europe SE, uprzednio UBS (Luxembourg) SA, Alain Hondequin i inni

(Sprawa C-358/16) ¹

(Odesłanie prejudycjalne - Zbliżanie ustawodawstw - Dyrektywa 2004/39/WE - Artykuł 54 ust. 1 i 3 -Zakres obowiązku zachowania tajemnicy zawodowej spoczywającego na krajowych organach nadzoru finansowego - Decyzja stwierdzająca utratę nieposzlakowanej opinii zawodowej - Przypadki objęte prawem karnym - Karta praw podstawowych Unii Europejskiej - Artykuły 47 i 48 - Prawo do obrony - Dostęp do akt)

Język postępowania: francuski

(2018/C 408/03)

(Dz.U.UE C z dnia 12 listopada 2018 r.)

Sąd odsyłający

Cour administrative

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: UBS Europe SE, uprzednio UBS (Luxembourg) SA, Alain Hondequin i inni

przy udziale: DV, EU, Commission de surveillance du secteur financier (CSSF), Ordre des avocats du barreau de Luxembourg

Sentencja

Artykuł 54 dyrektywy 2004/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych, zmieniającej dyrektywy Rady 85/611/EWG i 93/6/EWG i dyrektywę 2000/12/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz uchylającej dyrektywę Rady 93/22/EWG należy interpretować w ten sposób, że:

- znajdujące się w ustępach 1 i 3 tego artykułu wyrażenie "przypadki objęte prawem karnym" nie obejmuje sytuacji, w której władze wyznaczone przez państwa członkowskie do wypełniania funkcji określonych tą dyrektywą przyjmują środek, taki jak środek rozpatrywany w postępowaniu głównym, polegający na zabronieniu danej osobie wykonywania w nadzorowanym przedsiębiorstwie funkcji zarządczych lub innych funkcji, których wykonywanie jest uzależnione od uzyskania zezwolenia, wraz z nakazem złożenia rezygnacji z wszystkich pełnionych przez nią funkcji w możliwie najkrótszym terminie, ze względu na to, że osoba ta nie spełnia już przewidzianych w art. 9 owej dyrektywy wymogów w zakresie nieposzlakowanej opinii zawodowej, który to środek należy do środków, jakie właściwe władze muszą przyjąć w ramach wykonywania kompetencji przyznanych im na podstawie przepisów tytułu II tej samej dyrektywy. Otóż rzeczony przepis, przewidując, że w takich przypadkach można wyjątkowo odejść od obowiązku zachowania tajemnicy zawodowej, dotyczy przekazania lub wykorzystania poufnych informacji do celów postępowań oraz sankcji, odpowiednio, prowadzonych lub nałożonych zgodnie z krajowym prawem karnym;

- przewidziany w ustępie 1 wskazanego artykułu obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej w związku z art. 47 i 48 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej musi być zagwarantowany i stosowany w taki sposób, by dało się go pogodzić z poszanowaniem prawa do obrony. W konsekwencji w przypadku gdy właściwe władze powołują się na omawiany obowiązek w celu odmówienia udostępnienia informacji będących w ich posiadaniu, które to informacje nie znajdują się w aktach sprawy dotyczących osoby wobec której został wydany akt dla niej niekorzystny, do właściwego sądu krajowego należy zbadanie, czy informacje te mają bezpośredni związek z wysuniętymi przeciw tej osobie zarzutami, a w przypadku odpowiedzi twierdzącej do sądu tego należy - przed podjęciem decyzji co do udostępnienia żądanych informacji - wyważenie interesu odnośnej osoby do dysponowania informacjami niezbędnymi do wykonywania w pełni jej prawa do obrony z interesami związanymi z utrzymaniem poufności informacji objętych obowiązkiem zachowania tajemnicy zawodowej.

¹ Dz.U. C 335 z 12.9.2016.