Sprawa C-351/12: Ochranný svaz autorský pro práva k dílům hudebním o. s. (OSA) v. Léčebné lázně Mariánské Lázně a.s. (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2014.112.5

Akt nienormatywny

Wersja od: 14 kwietnia 2014 r.

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 27 lutego 2014 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Krajský soud v Plzni - Republika Czeska) - Ochranný svaz autorský pro práva k dílům hudebním o. s. (OSA) przeciwko Léčebné lázně Mariánské Lázně a.s.

(Sprawa C-351/12) ¹

(Dyrektywa 2001/29/WE - Prawo autorskie i prawa pokrewne w społeczeństwie informacyjnym - Pojęcie publicznego udostępniania - Utwory transmitowane w pokojach zakładu uzdrowiskowego - Bezpośrednia skuteczność przepisów dyrektywy - Artykuły 56 TFUE i 102 TFUE - Dyrektywa 2006/123/WE - Swoboda świadczenia usług - Konkurencja - Wyłączne prawo zbiorowego zarządzania prawami autorskimi)

(2014/C 112/06)

Język postępowania: czeski

(Dz.U.UE C z dnia 14 kwietnia 2014 r.)

Sąd odsyłający

Krajský soud v Plzni

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Ochranný svaz autorský pro práva k dílům hudebním o. s. (OSA)

Strona pozwana: Léčebné lázně Mariánské Lázně a.s.

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Krajský soud v Plzni - Wykładnia art. 3 i 5 dyrektywy 2001/29/ WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym (Dz.U. L 167, s. 10), art. 56, 101 i 102 TFUE oraz art. 14 i 16 dyrektywy 2006/123/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. w sprawie usług na rynku wewnętrznym (Dz. U. L 376, s. 36) - Wyjątki i ograniczenia dotyczące praw do zwielokrotniania i udostępniania - Utwory transmitowane poprzez aparaty telewizyjne i radiowe zainstalowane w pokojach pacjentów zakładu uzdrowiskowego - Bezpośrednia skuteczność przepisów dyrektywy - Ustawodawstwo krajowe powierzające wnioskodawcy wyłączne prawo zbiorowego zarządzania prawami autorskimi na terytorium krajowym

Sentencja

1) Artykuł 3 ust. 1 dyrektywy 2001/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie uregulowaniu państwa członkowskiego wyłączającemu prawo autorów do zezwalania na publiczne udostępnianie ich utworów lub do zakazywania takiego udostępniania przez zakład uzdrowiskowy, działający jako przedsiębiorstwo handlowe, w drodze celowego doprowadzania, za pośrednictwem odbiorników telewizyjnych lub radiowych, sygnału do pokoi pacjentów tego zakładu. Na powyższą wykładnię nie mają wpływu art. 5 ust. 2 lit. e), art. 5 ust. 3 lit. b) i art. 5 ust. 5 tej dyrektywy.

2) Artykuł 3 ust. 1 dyrektywy 2001/29 należy interpretować w ten sposób, że nie może być on powoływany przez organizację zbiorowego zarządzania w sporze pomiędzy jednostkami w celu wyłączenia stosowania sprzecznego z tym przepisem uregulowania państwa członkowskiego. Sąd rozpoznający taki spór ma jednak obowiązek dokonywania wykładni wspomnianego uregulowania tak dalece, jak to możliwe, w świetle treści oraz zamierzeń powyższego przepisu dyrektywy, aby uzyskać rozstrzygnięcie zgodne z realizowanym przez niego celem.

3) Artykuł 16 dyrektywy 2006/123/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. dotyczącej usług na rynku wewnętrznym, a także art. 56 TFUE i 102 TFUE należy interpretować w ten sposób, że nie stoją one na przeszkodzie uregulowaniu państwa członkowskiego takiemu jak omawiane w postępowaniu głównym, które zastrzega wykonywanie zbiorowego zarządzania prawami autorskimi odnoszącymi się do określonych rodzajów chronionych utworów na terytorium tego państwa członkowskiego na rzecz jednej tylko organizacji zbiorowego zarządzania, uniemożliwiając tym samym użytkownikowi takich utworów, takiemu jak zakład uzdrowiskowy będący stroną w postępowaniu głównym, skorzystanie z usług organizacji zbiorowego zarządzania mającej siedzibę w innym państwie członkowskim.

Jednakże art. 102 TFUE należy interpretować ten sposób, że o nadużyciu pozycji dominującej może świadczyć narzucanie przez tę pierwszą organizację zbiorowego zarządzania za jej usługi stawek cenowych znacząco wyższych od tych stosowanych w innych państwach członkowskich, pod warunkiem że porównanie stawek cenowych zostało przeprowadzone na jednorodnej podstawie, lub stosowanie wygórowanych stawek cenowych, które nie pozostają w rozsądnym związku z wartością ekonomiczną wykonanego świadczenia.

¹ Dz.U. C 295 z 29.9.2012.