Sprawa C-349/11: Auditeur du travail v. Yangwei SPRL.
Dz.U.UE.C.2012.109.5/2
Akt nienormatywny(Sprawa C-349/11)(1)
(Artykuł 104 § 3 akapit pierwszy regulaminu postępowania - Dyrektywa 97/81/WE - Przeszkody administracyjne mogące ograniczać możliwości zatrudnienia w niepełnym wymiarze czasu pracy - Obowiązkowe ujawnianie i przechowywanie umów o pracę i rozkładów czasu pracy)
(2012/C 109/09)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 14 kwietnia 2012 r.)
Sąd krajowy
Tribunal de première instance de Liège
Strony w postępowaniu przed sądem krajowym
Strona skarżąca: Auditeur du travail
Strona pozwana: Yangwei SPRL
Przedmiot
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Tribunal de première instance de Liège - Wykładnia dyrektywy Rady 97/81/WE z dnia 15 grudnia 1997 r. dotyczącej Porozumienia ramowego dotyczącego pracy w niepełnym wymiarze godzin zawartego przez UNICE, CEEP oraz ETUC (Dz.U. 1998, L 14, s. 9) - Dopuszczalność uregulowań krajowych wymagających od pracodawcy sporządzania dokumentów, w których odnotowuje się odstępstwa od rozkładu czasu pracy oraz przechowywania i ujawniania umów i rozkładów czasu pracy pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy - Przeszkody administracyjne mogące ograniczać możliwości pracy w niepełnym wymiarze czasu.
Sentencja
Klauzulę 4 porozumienia ramowego dotyczącego pracy w niepełnym wymiarze godzin załączonego do dyrektywy Rady 97/81/WE z dnia 15 grudnia 1997 r. dotyczącej porozumienia ramowego dotyczącego pracy w niepełnym wymiarze godzin zawartego przez UNICE, CEEP oraz ETUC należy interpretować w ten sposób, że nie stoi ona na przeszkodzie uregulowaniom krajowym, które nakładają na pracodawców obowiązek przechowywania i ujawniania umów o pracę oraz rozkładów czasu pracy pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze godzin, o ile dowiedzione zostanie, że uregulowania te nie prowadzą do traktowania takich pracowników w sposób mniej korzystny niż pracowników zatrudnionych w pełnym wymiarze godzin, znajdujących się w porównywalnej sytuacji lub - jeśli występuje różnica w traktowaniu - o ile dowiedzione zostanie, że jest ona uzasadniona względami obiektywnymi i nie wykracza poza to, co konieczne do osiągnięcia celów, których realizacji służy jej istnienie. Zadaniem sądu krajowego jest dokonanie niezbędnych ustaleń faktycznych i prawnych, w szczególności na gruncie właściwego prawa krajowego, w celu dokonania oceny, czy w rozpatrywanej przezeń sprawie przesłanki te są spełnione.
Gdyby sąd krajowy doszedł do wniosku, że rozpatrywane w toczącym się przed nim postępowaniu uregulowania krajowe są niezgodne z klauzulą 4 porozumienia ramowego dotyczącego pracy w niepełnym wymiarze godzin załączonego do dyrektywy 97/81, klauzulę 5 pkt 1 tego porozumienia należałoby interpretować w ten sposób, że także ona stoi ona na przeszkodzie takim uregulowaniom.
(1) Dz.U. C 282 z 24.9.2011.