Sprawa C-347/09: Postępowanie karne przeciwko Jochenowi Dickingerowi, Franzowi Ömerowi (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2011.319.3

Akt nienormatywny

Wersja od: 29 października 2011 r.

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 15 września 2011 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bezirksgericht Linz - Austria) - postępowanie karne przeciwko Jochenowi Dickingerowi, Franzowi Ömerowi

(Sprawa C-347/09)⁽¹⁾

(Swoboda świadczenia usług - Swoboda przedsiębiorczości - Uregulowanie krajowe ustanawiające monopol na urządzanie gier rozgrywanych w kasynach za pośrednictwem Internetu - Przesłanki dopuszczalności - Ekspansyjna polityka handlowa - Kontrola podmiotów urządzających gry losowe w innych państwach członkowskich - Udzielenie monopolu spółce prywatnej - Możliwość uzyskania monopolu zarezerwowana wyłącznie dla spółek kapitałowych z siedzibą na terytorium kraju - Obowiązujący podmiot wykonujący monopol zakaz tworzenia oddziałów za granicą państwa członkowskiego jego siedziby)

(2011/C 319/04)

Język postępowania: niemiecki

(Dz.U.UE C z dnia 29 października 2011 r.)

Sąd krajowy

Bezirksgericht Linz

Strona w postępowaniu karnym przed sądem krajowym

Jochen Dickinger, Franz Ömer

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Bezirksgericht Linz - Wykładnia art. 43 i 49 WE - Uregulowania krajowe zabraniające pod groźbą sankcji karnych prowadzenia działalności w zakresie gier losowych bez koncesji wydawanej przez właściwe władze, lecz zastrzegające możliwość uzyskania tego rodzaju koncesji na maksymalny okres 15 lat spółkom kapitałowym z siedzibą na terytorium krajowym, nieposiadającym oddziałów za granicą

Sentencja

1) Prawo Unii, a w szczególności art. 49 WE stoi na przeszkodzie ustanowieniu sankcji karnych za naruszenie monopolu w zakresie urządzania gier losowych, takiego jak monopol na urządzanie gier w kasynach udostępnianych odpłatnie przez Internet, przewidziany w krajowych przepisach spornych w sprawie przed sądem krajowym, jeżeli przepisy te nie są zgodne z przepisami tego prawa.

2) Artykuł 49 WE powinien być interpretowany w ten sposób, że znajduje on zastosowanie do usług z zakresu gier losowych udostępnianych odpłatnie przez Internet na terytorium przyjmującego państwa członkowskiego przez podmiot z siedzibą w innym państwie członkowskim, pomimo że podmiot ten:

– utworzył w przyjmującym państwie członkowskim określoną infrastrukturę wsparcia informatycznego, taką jak serwer, oraz

– wspomaga się pomocą techniczną świadczoną przez usługodawcę z siedzibą w przyjmującym państwie członkowskim, aby dostarczać swe usługi na rzecz konsumentów w tym samym państwie członkowskim.

3) Artykuł 49 WE powinien być interpretowany w ten sposób, że:

a) państwo członkowskie zmierzające do zapewnienia szczególnie wysokiego poziomu ochrony konsumentów w sektorze gier losowych może w sposób zasadny uznać, że jedynie ustanowienie monopolu na rzecz jednego podmiotu, poddanego ścisłej kontroli ze strony organów władzy publicznej może pozwolić zapanować nad przestępczością związaną z tym sektorem i realizować cel polegający na przeciwdziałaniu zachętom do nadmiernych wydatków związanych z grami oraz na zwalczaniu uzależnienia od gier w sposób wystarczająco skuteczny;

b) dla spójności z celem walki z przestępczością, jak również z celem ograniczenia okazji do gry, przepisy krajowe ustanawiające monopol w dziedzinie gier losowych i dopuszczające by podmiot posiadający monopol prowadził ekspansywną politykę winny:

– opierać się na przekonaniu, że działalność przestępcza i oszustwa związane z grami oraz uzależnienie od nich stanowią problem na terytorium zainteresowanego państwa członkowskiego, któremu zaradzić może rozwój działalności licencjonowanej i regulowanej; oraz

– dopuszczać wyłącznie współmierną i ściśle ograniczoną działalność reklamową konieczną w celu ukierunkowania konsumentów ku kontrolowanej sieci gier;

c) okoliczność, że dane państwo członkowskie wybrało odmienny system ochrony niż przyjęty przez inne państwo członkowskie, nie może mieć wpływu na ocenę niezbędnego i proporcjonalnego charakteru przepisów przyjętych w tej dziedzinie. Przepisy te powinny być jedynie oceniane pod kątem realizacji celów zakładanych przez właściwe organy zainteresowanego państwa członkowskiego oraz zapewnienia zamierzonego poziomu ochrony.

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 282 z 21.11.2009.