Sprawa C-346/17 P: Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 28 września 2016 r. w sprawie T-309/10 RENV, Christoph Klein/Komisja Europejska, wniesione w dniu 9 czerwca 2017 r.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2017.300.15

Akt nienormatywny
Wersja od: 11 września 2017 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 28 września 2016 r. w sprawie T-309/10 RENV, Christoph Klein/Komisja Europejska, wniesione w dniu 9 czerwca 2017 r.
(Sprawa C-346/17 P)

Język postępowania: niemiecki

(2017/C 300/19)

(Dz.U.UE C z dnia 11 września 2017 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Christoph Klein (przedstawiciel: H.-J. Ahlt, Rechtsanwalt)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska, Republika Federalna Niemiec

Żądania wnoszącego odwołanie

1.
Uchylenie wyroku Sądu z dnia 28 września 2016 r. w sprawie T-309/10 RENV;
2.
Zasądzenie od strony pozwanej na rzecz skarżącego 1 562 662,30 EUR wraz z odsetkami w wysokości obowiązującej stawki odsetek podstawowych zwiększonej o 8 punktów procentowych od dnia wydania orzeczenia;
3.
Stwierdzenie, że Komisja jest co do zasady zobowiązana do naprawienia skarżącemu podniesionej szkody, podlegającej jeszcze ustaleniu, poniesionej przez niego po 15 września 2006 r.;
4.
Obciążenie Komisji kosztami postępowania;
5.
Pomocniczo: uchylenie wyroku Sądu z dnia 28 września 2016 r. w sprawie T-309/10 RENV i skierowanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie odwołania wnoszący odwołanie podnosi następujące zarzuty:

Po pierwsze Sąd naruszył art. 61 ust. 2 statutu Trybunału, ponieważ błędnie ocenił zakres związania wyrokiem Trybunału i błędnie przyjął, że skarżący nie może żądać odszkodowania w odniesieniu do jego produktu "effecto" ze względu na niedopuszczalność czwartego zarzutu w sprawie C-120/14 P.

Po drugie Sąd naruszył ponownie art. 61 ust. 2 statutu Trybunału, ponieważ nie zastosował się w sposób wiążący do prawnej oceny Trybunału. W pkt 95 wyroku Trybunał stwierdził, że zaskarżony wyrok pierwotny należy uchylić w zakresie, w jakim Sąd oddalił skargę w odniesieniu do żądania zasądzenia od Komisji odszkodowania za szkodę poniesioną, jak podniesiono, przez wnoszącego odwołanie. Wbrew tej ocenie prawnej Sąd doszedł do wniosku, że brak jest roszczenia o odszkodowanie już co do zasady ze względu na brak spełnienia przesłanek.

Po trzecie Sąd dopuścił się naruszenia art. 84 ust. 1 regulaminu postępowania przed Trybunałem poprzez odrzucenie stwierdzenia, że Komisja naruszyła również art. 41 karty praw podstawowych w związku z bezczynnością w postępowaniu w sprawie klauzuli ochronnej na podstawie art. 8 dyrektywy 93/42 uzasadniając to w ten sposób, że chodzi o niedopuszczalne nowe twierdzenia. Jest to błędne z tego względu, że w rzeczywistości skarżący powołał się już w skardze na zasadę dobrych rządów, która pokrywa się merytorycznie z zasadą dobrej administracji i art. 41 karty praw podstawowych. W związku z tym nie miało miejsca niedopuszczalne przedstawienie nowych twierdzeń.

Po czwarte Sąd przyjął, że dyrektywa nie nadaje praw skarżącemu osobiście, ani atmed AG. W odwołaniu podniesiono, że narusza to prawo Unii, ponieważ obydwaj adresaci prowadzą postępowanie w sprawie klauzuli ochronnej i jako podmioty bezpośrednio zainteresowane gospodarczo mogą powoływać się na zasady swobodnego przepływu towarów.

Po piąte Sad błędnie zakwestionował związek przyczynowy pomiędzy bezprawnym zachowaniem Komisji i podniesioną szkodą. Przeinaczył on przy tym stan faktyczny i błędnie zakwalifikował okoliczności. Ponadto ponownie naruszył on art. 8 ust. 2 dyrektywy 93/42, nie przeprowadził badania prawnego i uzasadnił orzeczenie w niewystarczający sposób.

Po szóste poprzez brak uwzględnienia załączników KOM RENV 1 i 2 Sąd naruszył zasady sprawiedliwego postępowania i wysłuchania przed sądem, art. 6 EKPC, art. 47 karty praw podstawowych oraz przeinaczył stan faktyczny i dowody.

Po siódme, poprzez brak uwzględnienia wniosku skarżącego o nałożenie na Komisję obowiązku przedstawienia akt klauzuli ochronnej Sąd naruszył zasady sprawiedliwego postępowania, art. 6 EKPC, art. 47 karty praw podstawowych oraz art. 64 § 3 d) regulaminu postępowania przed Trybunałem i art. 24 statutu Trybunału.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.