Sprawa C-341/23: Skarga wniesiona w dniu 30 maja 2023 r. - Komisja Europejska/Republika Słowacka

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2023.271.18/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 31 lipca 2023 r.

Skarga wniesiona w dniu 30 maja 2023 r. - Komisja Europejska/Republika Słowacka

(Sprawa C-341/23)

Język postępowania: słowacki

(2023/C 271/25)

(Dz.U.UE C z dnia 31 lipca 2023 r.)

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: M. Ioan i R. Lindenthal, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Słowacka

Żądania strony skarżącej

- stwierdzenie, że Republika Słowacka poprzez to, że nie zapewniła, aby w odniesieniu do 11 składowisk odpadów, o których mowa w skardze (Vlčie Hory, Bojná część B i część C - I etap, Čadca -Podzávoz, Rajec - Šuja, Ružomberok - Biela Púť, Skládka TKO Zubrohlava, Hnúšťa - Kotlište, Detva - Studienec II etap, Hontianske Tesáre, Hôrky - Pláne oraz Stropkov - Chotča), zostały przedstawione do zatwierdzenia plany zagospodarowania składowisk oraz wszelkie środki korygujące w celu podjęcia ostatecznych decyzji w sprawie dalszego działania składowiska odpadów na podstawie planu zagospodarowania albo w celu podjęcia środków zmierzających do jak najszybszego zamknięcia składowiska odpadów, uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy art. 14 lit. a) i b) dyrektywy 1999/31/WE ¹  w sprawie składowania odpadów;

- stwierdzenie, że Republika Słowacka poprzez to, że nie zapewniła, aby w odniesieniu do 10 składowisk odpadów, o których mowa w skardze (Stupava - Žabáreň, Bobogdány, Prietrž, Veronika Dežerice, Skládka KO Duslo, Šahy - Holá Stráž, Židová - Vráble, Smutná, Hnúšťa - Branzová, Veľká Ves), podjęto środki w celu jak najszybszego zamknięcia tych składowisk, uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy art. 14 lit. b) dyrektywy 1999/31/WE w sprawie składowania odpadów;

- obciążenie Republiki Słowackiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgodnie z art. 14 dyrektywy 1999/31 Republika Słowacka powinna była podjąć środki w celu zapewnienia, aby istniejące składowiska odpadów, czyli "składowiska odpadów, które posiadają zezwolenie lub które już działają w czasie transpozycji niniejszej dyrektywy", zostały poddane ocenie pod kątem wymogów dyrektywy i albo zostały zamknięte tak szybko, jak to możliwe, albo zostały dostosowane do wymogów dyrektywy w ciągu ośmioletniego okresu przejściowego, który upłynął w dniu 16 lipca 2009 r.

Zgodnie z art. 14 lit. a) dyrektywy Republika Słowacka była zobowiązana, w terminie jednego roku od wejścia w życie przepisów transponujących dyrektywę, zapewnić, aby podmiot zajmujący się składowiskiem przygotował i przedstawił właściwym władzom do zatwierdzenia plan zagospodarowania składowiska, włącznie z elementami wymienionymi w art. 8, oraz wszelkie środki korygujące, które będą potrzebne do spełnienia wymagań tej dyrektywy, a zgodnie z art. 14 lit. b) dyrektywy, po przedstawieniu planu zagospodarowania składowiska, właściwe władze miały podjąć ostateczną decyzję w sprawie dalszego działania składowiska odpadów na podstawie omawianego planu zagospodarowania oraz dyrektywy. Jednocześnie na podstawie art. 14 lit. b) zdanie ostatnie dyrektywy Republika Słowacka powinna była podjąć niezbędne środki mające na celu, zgodnie z art. 7 lit. g) i art. 13, zamknięcie jak najszybciej składowisk, które nie uzyskały, zgodnie z art. 8, zezwolenia na kontynuację działania.

Republika Słowacka uchybiła tym zobowiązaniom.

¹ Dyrektywa Rady 1999/31/WE z dnia 26 kwietnia 1999 r. w sprawie składowania odpadów (Dz.U. 1999, L 182, s. 1).