Sprawa C-341/09 P: Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (ósma izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 11 czerwca 2009 r. w sprawie T-309/02 Acegas przeciwko Komisji, wniesione w dniu 21 sierpnia 2009 r. przez Acegas-APS SpA, dawniej Acqua, Elettricita, Gas e servizi SpA (Acegas).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2009.267.42/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 7 listopada 2009 r.

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (ósma izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 11 czerwca 2009 r. w sprawie T-309/02 Acegas przeciwko Komisji, wniesione w dniu 21 sierpnia 2009 r. przez Acegas-APS SpA, dawniej Acqua, Elettricità, Gas e servizi SpA (Acegas)

(Sprawa C-341/09 P)

(2009/C 267/74)

Język postępowania: włoski

(Dz.U.UE C z dnia 7 listopada 2009 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Acegas-APS SpA, dawniej Acqua, Elettricità, Gas e servizi SpA (Acegas) (przedstawiciele: F. Ferletic i F. Spitaleri, avvocati, L. Daniele, profesor)

Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania wnoszącego odwołanie

– Uchylenie wyroku Sądu Pierwszej Instancji z dnia 11 czerwca 2009 r. w sprawie T-309/02 ACEGAS APS przeciwko Komisji i skierowanie sprawy do ponownego rozpoznania co do istoty do Sądu Pierwszej Instancji.

– Obciążenie Komisji kosztami postępowania odwoławczego i pozostawienie decyzji o kosztach poniesionych w pierwszej instancji do rozstrzygnięcia w wyroku kończącym postępowanie w sprawie.

W przypadku, gdyby Trybunał Sprawiedliwości uznał, że stan postępowania pozwala na wydanie orzeczenia co do istoty sporu:

– Stwierdzenie nieważności w całości decyzji Komisji 2003/193/WE⁽¹⁾ z dnia 5 czerwca 2002 r. w sprawie pomocy państwa w formie zwolnień podatkowych i pożyczek na preferencyjnych warunkach przyznanych przez Włochy na rzecz przedsiębiorstw użyteczności publicznej z przewagą kapitału publicznego.

– Ewentualnie, stwierdzenie nieważności art. 3 zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim nakazuje on Republice Włoskiej odzyskanie przyznanej pomocy od beneficjentów.

– Obciążenie Komisji Wspólnot Europejskich kosztami postępowania odwoławczego, a także kosztami postępowania w pierwszej instancji w niniejszej sprawie.

Zarzuty i główne argumenty

Zarzut pierwszy: naruszenie art. 230 akapit czwarty WE - orzeczenie, że decyzja nie dotyczy ACEGAS-APS indywidualnie, w oparciu o błędne lub nieistotne elementy stanu faktycznego.

ACEGAS-APS wskazuje, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości legitymacja do wniesienia skargi na decyzje Komisji dotyczące systemów pomocy zależy od spełnienia dwóch wymogów: skarżąca musi być faktycznym beneficjentem pomocy udzielonej zgodnie z systemem będącym przedmiotem decyzji; decyzja musi zawierać nakaz odzyskania pomocy. ACEGAS-APS utrzymuje, że w niniejszym przypadku spełnione zostały obydwie wskazane przesłanki. W związku z tym Sąd Pierwszej Instancji popełnił błąd orzekając niedopuszczalność skargi, odwołując się do późniejszych okoliczności faktycznych, błędnych, nieistotnych i w odniesieniu do których Sąd nie jest właściwy.

Zarzut drugi: naruszenie art. 230 akapit czwarty WE - błędne uwzględnienie, w celu oceny, czy decyzja dotyczy skarżącej indywidualnie, elementów i okoliczności późniejszych w stosunku do dnia wydania decyzji.

ACEGAS-APS uważa, że przesłanki legitymacji procesowej czynnej powinny istnieć w chwili wydania zaskarżonej decyzji. Dlatego też Sąd Pierwszej Instancji popełnił błąd stwierdzając, że ACEGAS-APS nie miała indywidualnego interesu we wniesieniu skargi, opierając się przy tym na późniejszych okolicznościach faktycznych związanych z postępowaniem wszczętym przez właściwe organy włoskie w celu odzyskania udzielonej w sposób domniemany pomocy.

Zarzut trzeci: naruszenie prawa do obrony skarżącej - uchybienia proceduralne w postępowaniu przed Sądem Pierwszej Instancji naruszające interesy skarżącej - wypaczenie dowodów - niewystarczające i wewnętrznie sprzeczne uzasadnienie.

W toku postępowania w pierwszej instancji Sąd Pierwszej Instancji kierował pytania na piśmie odpowiednio do ACEGAS-APS i do Republiki Włoskiej, w których prosił o podanie kwoty domniemanej pomocy otrzymanej przez skarżącą. Zadając te pytania Sąd Pierwszej Instancji naruszył prawo do obrony ACEGAS-APS. Ponadto Sad pierwszej Instancji wypaczył treść odpowiedzi, które potwierdzały fakt, że skarżąca była "faktycznym beneficjentem" systemu zwolnień od podatku od osób prawnych, zaskarżonego przez Komisję.

______

⁽¹⁾ Dz.U. 2003, L 77, s. 21.