Sprawa C-34/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de Primera Instancia no 6 de Alicante (Hiszpania) w dniu 21 stycznia 2016 r. - Manuel González Poyato y Ana Belén Tovar García/Banco Popular Espanol S.A.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2016.136.12

Akt nieoceniany

Wersja od: 18 kwietnia 2016 r.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de Primera Instancia n^o 6 de Alicante (Hiszpania) w dniu 21 stycznia 2016 r. - Manuel González Poyato y Ana Belén Tovar García/Banco Popular Español S.A.

(Sprawa C-34/16)

Język postępowania: hiszpański

(2016/C 136/17)

(Dz.U.UE C z dnia 18 kwietnia 2016 r.)

Sąd odsyłający

Juzgado de Primera Instancia n^o 6 de Alicante

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Manuel González Poyato y Ana Belén Tovar García

Strona pozwana: Banco Popular Español S.A.

Pytania prejudycjalne

1) Czy, w odniesieniu do umowy kredytu zawartej pomiędzy przedsiębiorcą i konsumentem zawierającej wcześniej ustaloną klauzulę, która nie była przedmiotem indywidualnych negocjacji dotyczącą ograniczenia spadku zwykłej, umownej stawki odsetek (klauzula dolnego progu), która została włączona do umowy w sposób nie do końca jasny i zrozumiały dla konsumenta tak, iż sąd uznaje ją za nieuczciwą, jest zgodna z art. 6 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/ EWG ¹ w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich taka wykładnia pojęcia "nie będą wiążące", zgodnie z którą stwierdzenie nieuczciwego charakteru takiej klauzuli przez sąd może wiązać się z tym, że świadczenia spełnione w przeszłości przez konsumenta na rzecz przedsiębiorcy w wyniku zastosowania tej klauzuli nie zostaną mu zwrócone?

2) Czy w przypadku uznania wykładni opisanej powyżej za zgodną z art. 6 ust. 1 dyrektywy 93/13 jest zgodna z zawartym w art. 7 ust. 1 dyrektywy 93/13 pojęciem "stosowne i skuteczne środki mające na celu zapobieganie stałemu stosowaniu nieuczciwych warunków" taka wykładnia, jak opisana powyżej, w zakresie skutków wynikających ze stwierdzenia nieuczciwego charakteru klauzuli takiej, jak opisana?

3) Czy w przypadku uznania powyższych wykładni za niezgodne z art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 dyrektywy 93/13 zawsze jest sprzeczne z "wymogami dobrej wiary" włączenie do umowy zawartej pomiędzy przedsiębiorcą a konsumentem klauzul określających główny przedmiot umowy, które zredagowane są w sposób niewystarczająco jasny i zrozumiały, czy też należy oceniać takie naruszenie zasady dobrej wiary biorąc pod uwagę inne okoliczności? Jakie, w tym ostatnim przypadku, okoliczności powinien wziąć pod uwagę sąd krajowy, aby uznać, iż zasada dobrej wiary nie została naruszona, gdy stwierdzi istnienie klauzuli określającej główny przedmiot umowy, która została zredagowana w sposób niezbyt jasny i mało zrozumiały? Czy, w szczególności, można do tych okoliczności zaliczyć istnienie uregulowania krajowego o randze ustawy albo rozporządzenia, które uznaje, w sposób abstrakcyjny, ten rodzaj "klauzul dolnego progu" za zgodny z prawem?

4) Czy w ramach postępowania takiego, jak niniejsze, które zostało wszczęte wskutek indywidualnego powództwa w celu stwierdzenia nieważności nieprzejrzystej "klauzuli dolnego progu" jest zgodna z pojęciem "nie będą wiążące dla konsumenta" zawartym w art. 6 ust. 1 dyrektywy 93/13 taka wykładnia, która ogranicza zwrot kwot uiszczonych przedsiębiorcy przez konsumenta na podstawie przywołanej klauzuli, która została uznana przez sąd za nieuczciwą, gdzie podstawą tej wykładni jest ryzyko poważnych konsekwencji dla ekonomicznego porządku publicznego, jeżeli wyrok wydany przez sąd nie wywołuje skutków powagi rzeczy osądzonej dla innych konsumentów znajdujących się w takiej samej sytuacji?

¹ Dz.U. L 95, s. 29.