Sprawa C-337/09 P: Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji wydanego w dniu 17 czerwca 2009 r. w sprawie T-498/04, Zhejiang Xinan Chemical Industrial Group Co. Ltd przeciwko Radzie Unii Europejskiej, wniesione w dniu 20 sierpnia 2009 r. przez Radę Unii Europejskiej.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2009.282.23/2

Akt nienormatywny
Wersja od: 21 listopada 2009 r.

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji wydanego w dniu 17 czerwca 2009 r. w sprawie T-498/04, Zhejiang Xinan Chemical Industrial Group Co. Ltd przeciwko Radzie Unii Europejskiej, wniesione w dniu 20 sierpnia 2009 r. przez Radę Unii Europejskiej

(Sprawa C-337/09 P)

(2009/C 282/41)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 21 listopada 2009 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: J.-P. Hix, pełnomocnik, G. Berrisch, Rechtsanwalt i G. Wolf, Rechtsanwalt)

Druga strona postępowania: Zhejiang XinanChemical Industrial Group Co. Ltd, Komisja Wspólnot Europejskich, Stowarzyszenie Użytkowników i Dystrybutorów Chemikaliów Rolniczych w Europie (Audace)

Żądania wnoszącego odwołanie

Strona wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o:

– uchylenie wyroku Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich z dnia 17 czerwca 2009 r.;

– wydanie ostatecznego orzeczenia w sprawie poprzez oddalenie skargi w całości;

– alternatywnie, odesłanie sprawy Sądowi Pierwszej Instancji do ponownego rozpoznania;

– w każdym razie, obciążenie skarżącej przed Sadem Pierwszej Instancji kosztami niniejszego postępowania oraz kosztami postępowania w pierwszej instancji.

Zarzuty i główne argumenty

Strona wnosząca odwołanie podnosi, że Sad Pierwszej Instancji:

1) Naruszuł prawo, w ten sposób, że potraktował on dwie przesłanki ustanowione w art. art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia Rady (WE) nr 384/96 z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony przed dumpingowym przywozem z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej(1) ("rozporządzenia podstawowego"), to znaczy wymóg, aby wniosek o przyznanie statusu przedsiębiorstwa działającego w warunkach gospodarki rynkowej (zwanego dalej "SPR") zawierał wystarczające dowody na to, że decyzje wymienione w tym przepisie "podejmowane są w odpowiedzi na sygnały rynkowe odzwierciedlające podaż i popyt" oraz wymóg, aby zostały one podjęte "bez poważnej ingerencji w tym zakresie ze strony państwa", jako jedna przesłankę, czyniąc tym samym zbyteczną drugą przesłankę;

2) Naruszył prawo interpretując słowo "poważnej" w wyrażeniu "poważnej ingerencji ze strony państwa" w rozumieniu art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego, jako odnoszące się do względów lub motywów kryjących się za interwencją państwa, np. czy interwencja ta oparta była wyłącznie na względach czysto handlowych, czy też szczególnych względach właściwych dla tego państwa, podczas gdy taka interpretacja nie znajduje poparcia w sformułowaniu tego przepisu;

3) Naruszył prawo odwracając w rzeczywistości ciężar dowodu żądając od Rady wykazania przy odmowie przyznania SPR kontrolowanej przez państwo spółce, że decyzje, o których mowa w art. 2 ust. 7 lit. c) zostały wydane pod wpływem względów właściwych dla tego państwa, a nie w oparciu o względy handlowe.;

4) Naruszył prawo przyjmując, że Rada popełniła oczywisty błąd przyjmując, że państwo sprawowało znaczną kontrolę nad skarżącą w odniesieniu do ustalania cen wywozu przedmiotowego produktu poprzez i) powierzenie Chińskiej Izbie Handlowej Importerów i Eksporterów Metali, Minerałów i Chemikaliów (zwanej dalej "CCCMC") ustalenia minimalnej ceny, badania i sprzeciw wobec wywozu naruszającego te ceny; oraz ii) narzucając minimalną cenę wywozową poprzez uniemożliwianie transakcji wywozowych, które nie zostały wizowane przez CCCXC. Sąd Pierwszej Instancji naruszył prawo w szczególności poprzez ustalenie, iż Rada miała obowiązek zakwestionowania dowodowej wartości lub wystarczającego charakteru dowodów przedstawionych przez skarżącą na to, że system wprowadzony przez CCMC oraz popierany przez chińskie organy wywozowe w rzeczywistości nie ograniczały możliwości niezależnego ustalenia ceny przez eksporterów.

5) Naruszyła prawo poprzez ustalenie, że na postawie wszystkich pozostałych ustaleń Rada popełniła oczywisty błąd odmawiając skarżącej przyznania SPR.

______

(1) Dz.U. L 56, s. 1.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.