Sprawa C-322/09 P: Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (pierwsza izba) wydanego w dniu 9 czerwca 2009 r. w sprawie T-152/06: NDSHT Nya Destination Stockholm Hotell & Teaterpaket AB przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, wniesione w dniu 12 sierpnia 2009 r przez NDHST Nya Destination Stockholm Hotell & Teaterpaket AB.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2009.233.12

Akt nienormatywny

Wersja od: 26 września 2009 r.

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (pierwsza izba) wydanego w dniu 9 czerwca 2009 r. w sprawie T- 152/06: NDSHT Nya Destination Stockholm Hotell & Teaterpaket AB przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, wniesione w dniu 12 sierpnia 2009 r przez NDHST Nya Destination Stockholm Hotell & Teaterpaket AB

(Sprawa C-322/09 P)

(2009/C 233/21)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 26 września 2009 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: NDHST Nya Destination Stockholm Hotell & Teaterpaket AB (przedstawiciele: M. Merola et L. Armati, avvocati)

Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania wnoszącego odwołanie

– uchylenie zaskarżonego wyroku w całości;

– uznanie skargi Destination Stockholm w sprawie T-152/06 za dopuszczalną i zasadną i w konsekwencji uwzględnienie żądań skarżącej w pierwszej instancji;

– obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Tytułem ewentualnym:

– uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i uznanie skargi Destination Stockholm w sprawie T-152/06 za dopuszczalną;

– przekazanie sprawy Sądowi Pierwszej Instancji do ponownego jej rozpoznania co do istoty;

– pozostawienie decyzji w przedmiocie kosztów postępowania w obu instancjach do rozstrzygnięcia w wyroku kończącym postępowanie w sprawie.

Zarzuty i główne argumenty

Wnoszący odwołanie podnosi, że w zaskarżonym wyroku Sąd Pierwszej Instancji:

– błędnie zastosował art. 230 WE, przeinaczając w sposób ewidentny treść zaskarżonych pism, intencję ich autora i przedstawione mu dowody;

– nieprawidłowo zakwalifikował stanowisko Komisji dotyczące zgodności zaskarżonych środków jako stanowisko wstępne i stosował sprzeczne rozumowanie w odniesieniu do tej samej kwestii;

– niesłusznie odniósł się do art. 88 ust. 1 WE uznając, że Komisja odrzuciła wniosek o zalecenie zawierające propozycję właściwych środków;

– zastosował art. 4, 10, 13 i 20 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 659/99⁽¹⁾ w sposób nieprawidłowy, orzekając w szczególności, że dokonana przez Komisję kwalifikacja zaskarżonych środków jako istniejącej pomocy uniemożliwia zaskarżenie odrzucenia skargi do Komisji.

______

⁽¹⁾ Rozporządzenie Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania art. 93 WE (Dz.U. L 83, s. 1)